ای عشق تو از بدو کن در جان من از نزاری غزل 1014
1. ای عشق تو از بدو کن در جان من
چشمی فکن بر دیده ی گریه گریان من
صحبت اهل دلی و جاه من و جان من از نزاری غزل 1015
1. صحبت اهل دلی و جاه من و جان من
گوشه ی ویرانه ای ملک سلیمان من
الغیاث ای دوستان از درد بی درمان من از نزاری غزل 1016
1. الغیاث ای دوستان از درد بی درمان من
خود نمی بخشاید آخر هیچ دل بر جان من
گواه است بر درد پنهان من از نزاری غزل 1017
1. گواه است بر درد پنهان من
دل و چشم بریان و گریان من
اگر ز دوستی اوست خلق دشمن من از نزاری غزل 1018
1. اگر ز دوستی اوست خلق دشمن من
رواست گو همه عالم مباش جز دشمن
کو شیفته ای کجاست چون من از نزاری غزل 1019
1. کو شیفته ای کجاست چون من
بر باد فراق داده خزمن
هر لحظه هدهدی ز سبا میرسد به من از نزاری غزل 1020
1. هر لحظه هدهدی ز سبا میرسد به من
بوی خوش از نسیم صبا می رسد به من
گر به گوشت برسد درد من و زاری من از نزاری غزل 1021
1. گر به گوشت برسد درد من و زاری من
زحمت آید مگرت بر شب بیداری من
بیا و دیده ی پر خون ما بین از نزاری غزل 1022
1. بیا و دیده ی پر خون ما بین
نظر گاه دل مجنون ما بین
ای ز بهشت بی خبر رونق نو بهار بین از نزاری غزل 1023
1. ای ز بهشت بی خبر رونق نو بهار بین
رونق نو بهار چه جنت آشکار بین
گوشه چشم پر خمارش بین از نزاری غزل 1024
1. گوشه چشم پر خمارش بین
سر دستان پر نگارش بین
مجنون در لیلی زد فرهاد در شیرین از نزاری غزل 1025
1. مجنون در لیلی زد فرهاد در شیرین
اینجا سخنی دیدم همچون شکر شیرین