اگر دست واگیری از کارِ من از نزاری غزل 1002
1. اگر دست واگیری از کارِ من
نماند زمن جز من ای یارِ من
ای که ندانی که چیست حالِ من و یارِ من از نزاری غزل 1003
1. ای که ندانی که چیست حالِ من و یارِ من
بیش ملامت مکن غافلی از کارِ من
حذر کن ز آهِ جهان‌گیرِ من از نزاری غزل 1004
1. حذر کن ز آهِ جهان‌گیرِ من
که ناگه خورد بر هدف تیرِ من
یا رب آزاد کن مرا از من از نزاری غزل 1005
1. یا رب آزاد کن مرا از من
برهانم ز دستِ آهرمن
تا از برِ من رفتی رفته‌ست قرار از من از نزاری غزل 1006
1. تا از برِ من رفتی رفته‌ست قرار از من
زارم چو میانِ تو ای‌کرده کنار از من
الغیاث از هم‌نشینان خیال‌آمیزی من از نزاری غزل 1007
1. الغیاث از هم‌نشینان خیال‌آمیزی من
شادی رویِ سحرخیزان شب‌خون‌ریزِ من
مرا که دوست تو باشی نترسم از دشمن از نزاری غزل 1008
1. مرا که دوست تو باشی نترسم از دشمن
اگر جهان به سرآید من و تو و تو و من
جانِ من و عقلِ من و هوشِ من از نزاری غزل 1009
1. جانِ من و عقلِ من و هوشِ من
هر سه به یک ره شده فرتوشِ من
ای سرِ کویِ تو منزل گَهِ آسایشِ من از نزاری غزل 1010
1. ای سرِ کویِ تو منزل گَهِ آسایشِ من
خجل از مصقلۀ جودِ تو آرایشِ من
کس ندارد خبر از واقعه ی مشکل من از نزاری غزل 1011
1. کس ندارد خبر از واقعه ی مشکل من
حاصلی نیست ز اندیشه ی بی حاصل من
ماه من ای سرو سیم اندام من از نزاری غزل 1012
1. ماه من ای سرو سیم اندام من
از دهانت کی برآید کام من
باد صبا هر نفس تازه کند جان من از نزاری غزل 1013
1. باد صبا هر نفس تازه کند جان من
کز نفسش می دمد بوی گلستان من