گر باز میسّر شودم رویِ تو دیدن از نزاری غزل 978
1. گر باز میسّر شودم رویِ تو دیدن
جان پیش کشم تا به کی از جور کشیدن
مرا ز دیده چه حاصل مگر به رویِ‌تو دیدن از نزاری غزل 979
1. مرا ز دیده چه حاصل مگر به رویِ‌تو دیدن
مرا چه فایده از دل مگر ز جز تو بریدن
چه خوش باشد پس از هجران کشیدن از نزاری غزل 980
1. چه خوش باشد پس از هجران کشیدن
ملاقاتِ عزیزان بازدیدن
ز بامِ مسجد الأقصی مؤذّن از نزاری غزل 981
1. ز بامِ مسجد الأقصی مؤذّن
چو قامت گفت نتوان بود ساکن
ای عشق می‌توانی بر کلّ و جزوِ ما زن از نزاری غزل 982
1. ای عشق می‌توانی بر کلّ و جزوِ ما زن
حاجاتِ ما روا کن فالی برین دعا زن
عاقله‌ی عقل چیست مظلمه‌ی مرد و زن از نزاری غزل 983
1. عاقله‌ی عقل چیست مظلمه‌ی مرد و زن
هم نفسِ عشق باش بیش دگر دم مزن
ای عشق پروریده تو را درکنارِ حسن از نزاری غزل 984
1. ای عشق پروریده تو را درکنارِ حسن
وی رسته سر و قدِّ تو بر جویبارِ حسن
گر بگویم که شد از نورِ تجلّی روشن از نزاری غزل 985
1. گر بگویم که شد از نورِ تجلّی روشن
همه جای و جهت و بام و درِ کلبه‌ی من
ای دلِ درمانده به حبس وطن از نزاری غزل 986
1. ای دلِ درمانده به حبس وطن
لافِ سرا پرده‌ی بالا مزن
آخر ای ظالم خدا را یاد کن از نزاری غزل 987
1. آخر ای ظالم خدا را یاد کن
بنده را بندِ غم آزاد کن
ای پیک مشتاقان بگو امشب بدان پیمان‌شکن از نزاری غزل 988
1. ای پیک مشتاقان بگو امشب بدان پیمان‌شکن
کز دوستانِ معتقد شوخی مکن دل بر مکن
ماه رویا قصدِ جانِ مردمِ بی‌دل مکن از نزاری غزل 989
1. ماه رویا قصدِ جانِ مردمِ بی‌دل مکن
کار بر بی‌چارگانِ ممتحن مشکل مکن