تا نگویی تو ندانم از حکیم نزاری قهستانی غزل 966
1. تا نگویی تو ندانم که چه باید کردن
هر چه گویی بنهم حکم قضا را گردن
...
توبه کردم که دگر از حکیم نزاری قهستانی غزل 967
1. توبه کردم که دگر توبه نخواهم کردن
باش گو چون رگ جان خون رزم در گردن
...
ضرورت است جدایی از حکیم نزاری قهستانی غزل 968
1. ضرورت است جدایی ز دل ستان کردن
به خویشتن که تواند وداع جان کردن
...
مبارک است ملاقات از حکیم نزاری قهستانی غزل 969
1. مبارک است ملاقات دوستان کردن
به روی هم دم خود بامداد می خوردن
...
نخواهم هرگز از از حکیم نزاری قهستانی غزل 970
1. نخواهم هرگز از می توبه کردن
نمی ترسم ز خون رز به گردن
...
به گدایان نرسد از حکیم نزاری قهستانی غزل 971
1. به گدایان نرسد شاه سواری کردن
عاقلان را نرسد شیفته کاری کردن
...
ناگزیریست مرا از حکیم نزاری قهستانی غزل 972
1. ناگزیریست مرا شیفته رایی کردن
صبر ممکن نبود تا تو نیایی کردن
...
مرا به فخر بود از حکیم نزاری قهستانی غزل 973
1. مرا به فخر بود طوق فقر در گردن
خطا بود به نعیم خسان طمع کردن
...
صعب کاریست سرآسیمه از حکیم نزاری قهستانی غزل 974
1. صعب کاریست سرآسیمه ی ایام شدن
بازگشتن ز رقیبان و به ناکام شدن
...
دلا تا چند با خود از حکیم نزاری قهستانی غزل 975
1. دلا تا چند با خود دوست بودن
گرت مغز است تا کی پوست بودن
...
سخت کاریست ریاضت‌کشِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 976
1. سخت کاریست ریاضت‌کشِ هجران بودن
خونِ دل خوردن و دور از برِ جانان بودن
...
ای آرزویِ چشمم از حکیم نزاری قهستانی غزل 977
1. ای آرزویِ چشمم روی تو باز دیدن
محمود را چه خوش‌تر رویِ ایاز دیدن
...