ساخته عشق چیست فطرتِ دیوانگان از نزاری غزل 954
1. ساخته عشق چیست فطرتِ دیوانگان
عاقله عقل چیست صحبتِ دیوانگان
مرا طاقت نمی‌باشد جدایی کردن از جانان از نزاری غزل 955
1. مرا طاقت نمی‌باشد جدایی کردن از جانان
به مزدِ جانِ خود بر من ببخشید ای مسلمانان
چه غم که نیست مرا حاصل ای مسلمانان از نزاری غزل 956
1. چه غم که نیست مرا حاصل ای مسلمانان
ز چشمِ شوخ و دلِ غافل ای مسلمانان
بساز بر بط و برزن رهِ قلندریان از نزاری غزل 957
1. بساز بر بط و برزن رهِ قلندریان
قلندری چو بگفتی چه حاجت است بیان
کی تواند هرکس از خود عاشقی بر ساختن از نزاری غزل 958
1. کی تواند هرکس از خود عاشقی بر ساختن
لافِ مُشتاقی زدن معشوق را نشناختن
چه می‌خواهی پیاپی عهد بستن از نزاری غزل 959
1. چه می‌خواهی پیاپی عهد بستن
چو عادت کرده‌ای پیمان شکستن
چه بایدم دلِ شوریده درجهان بستن از نزاری غزل 960
1. چه بایدم دلِ شوریده درجهان بستن
که راست طاقتِ چندین به صبر بنشستن
یک تار موی از آن سر زلفین پر فتن از نزاری غزل 961
1. یک تار موی از آن سر زلفین پر فتن
ارزد هزار جان گرامی به نزد من
تنم جایی و دل جایی ندارم زَهرهٔ گفتن از نزاری غزل 962
1. تنم جایی و دل جایی ندارم زَهرهٔ گفتن
دلم آن جا و تن زاین جا ندارد قوت رفتن
ای روح من در قلب تو چون جان تو در جسم تن از نزاری غزل 963
1. ای روح من در قلب تو چون جان تو در جسم تن
این جا نداند هر کسی تا من تو ام یا خود تو من
ای آرزوی جانم در پای تو افتادن از نزاری غزل 964
1. ای آرزوی جانم در پای تو افتادن
جان بر تو فدا کردن سر پیش تو بنهادن
نمیتوان دل یاری زخود بیازردن از نزاری غزل 965
1. نمیتوان دل یاری زخود بیازردن
نه نیز هم دل خود را ز غیر آزردن