قیامت است سفر کردن از حکیم نزاری قهستانی غزل 85
1. قیامت است سفر کردن از دیار حبیب
مرا همیشه قضا را قیامت است نصیب
زهی قدر من گر وصال از حکیم نزاری قهستانی غزل 86
1. زهی قدر من گر وصال حبیب
دگر باره روزی شود عن قریب
بیمار عشق را چه از حکیم نزاری قهستانی غزل 87
1. بیمار عشق را چه مداوا کند طبیب
تعلیم عاقلانه مده گو مرا ادیب
به وعده مده بیش از حکیم نزاری قهستانی غزل 88
1. به وعده مده بیش از اینم فریب
که نازک دلان را نباشد شکیب
ای شب هجران تو روز از حکیم نزاری قهستانی غزل 89
1. ای شب هجران تو روز حسیب
زهره ی شیران بچکد زین نهیب
ای باغبان سماع از حکیم نزاری قهستانی غزل 90
1. ای باغبان سماع کن آواز عندلیب
رحم آر بر دل گله پرداز عندلیب
ز من سرگشته در کویِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 91
1. ز من سرگشته در کویِ خرابات
چه می خواهند اصحابِ کرامات
چون لبت مصرکی خیزد از حکیم نزاری قهستانی غزل 92
1. چون لبت مصرکی خیزد نبات
کز نباتت می چکد آبِ حیات
یک بوسه زان دو شکَرِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 93
1. یک بوسه زان دو شکَرِ شیرین تر از نبات
ارزد به نزد من به همه ملکِ کاینات
گرم زمانه دهد از از حکیم نزاری قهستانی غزل 94
1. گرم زمانه دهد از بلای عشق نجات
در فضول نکوبم دگر به هیچ اوقات
ما را ز عشق کی بود از حکیم نزاری قهستانی غزل 95
1. ما را ز عشق کی بود ای دل به جانت نجات
روزی که نامِ عشق بر افتد ز کاینات