غزلیات حکیم نزاری قهستانی

1 خوش بود بر طلوع صبح شراب زود بشتاب ساقیا بشتاب

2 پیشتر زان که آفتاب کند کلّه ی ما چو کوره ی پرتاب

3 آفتاب قدح کند روشن کنج تاریک ما به برق شراب

4 دوست مطواع دوست در همه حال یار هم رنگ یار در همه باب

1 روز برف است بیایید و بیارید شراب تا بنوشیم به شکرانه ی این فتح الباب

2 میر مجلس بنشین گو و به ساقی فرمای تا سبک رطل گران پیش من آرد به شتاب

3 در چنین روز و جوارِ درِ نوروزِ شریف وقت فرصت مکن اهمال و غنیمت دریاب

4 من نیارم کم یک هفته برون شد زین کنج که درون نعمت و ناز است وبرون برف و گِلاب

1 وقف کردم هستی خود بر شراب نیستی از من بمان گو در حجاب

2 بر لب کوثر نشستن روز بعث ای مسلمانان از این خوش تر مآب

3 اهل فطرت مست از آن جا آمدند هم چنان مستند تا یوم الحساب

4 من هم از آن جام مستی می کنم تا نپندارید کز خمرم خراب

1 ای دلم با تو چو در شیشه ی شفاف شراب چون بود شیشه ی شفاف و درو لعل مذاب

2 آفتاب از اثر ابر شود پوشیده نور فایض نشود نا شده بیرون ز حجاب

3 شیشه با آن که پر آب است به صورت به خواص نشود مانع اشراق می روشن ناب

4 آب افسرده درو آتش تر ریخته چیست روح محض است اگر بشنوی از من به جواب

1 راحت روح شاهدست و شراب فرح استماع چنگ و رباب

2 ساقیی طرفه تر ز آب زلال مطربی تازه تر ز عیش شباب

3 خوش ترین جای چیست خلوت خاص بهترین نقل چیست سیخ کباب

4 نی غلط رفت چاشنی کردن از کجا از لب چو لعل مذاب

1 کاش برون آمدی یوسف ما از نقاب تا به ملامت حسود بیش نکردی خطاب

2 نی چه حدیث است نی ما که و یوسف کدام شب پره و احتمال در نظر آفتاب

3 کیست که انگیخت باز در همه آفاق شور چیست که افتاد باز در همه خلق اضطراب

4 مطرب داوود لحن بر سر من کن سماع ساقی عیسی نفس بر کف من نه شراب

1 ماه نو بنمود رخسار از نقاب ساقیا در ده سبک جام شراب

2 آتش سی روزه را بنشان به آب خاصه خوب آبی معطر چون گلاب

3 آتشین آبی که در جام بلور می نماید راست چون لعل مذاب

4 جوهری پاکیزه اما بی عَرَض آفتابی روشن اما بی حجاب

1 قیامت بر انگیخت ما را ز خواب به محشر رسیدیم و خیر المآب

2 سرافیل وحدت فرو کوفت صور ولی مرده دل در نیامد ز خواب

3 بر آورد از سوزناکان دمار ز افسرده نه تف بر آمد نه تاب

4 قیامت در این حال ما منتظر وگر بر نیندازد از رخ نقاب

1 وقت خواب است بینداز بتا جامه ی خواب ساقیا بیش مده می که خرابیم و به تاب

2 هرچه سر برکند از جیب قصب ماه زمین از رخ ماه قدح باید برداشت نقاب

3 مطلع ماه قدح چون بود از مشرق خم هم چو خورشید که طالع شود از ظل حجاب

4 هم در این زاویه باید که مرتب باشد همه اسباب صبوحی چو در آییم ز خواب

1 دوش مرا حالتی روی نمودی عجب در نظرم آفتاب تا سحر از نیمه شب

2 نادره تر این که شب ، کرد ظهور آفتاب من شده در پیش او ذره صفت مضطرب

3 بوده بس از اضطراب بی خبر از خویشتن جاذبه ای بی کشش ، واسطه ای بی سبب

4 چشم من از نور خور حیران خفاش وار روح من از راح شوق غرق نشاط و طرب