وقف کردم هستی خود از حکیم نزاری قهستانی غزل 73
1. وقف کردم هستی خود بر شراب
نیستی از من بمان گو در حجاب
ای دلم با تو چو در از حکیم نزاری قهستانی غزل 74
1. ای دلم با تو چو در شیشه ی شفاف شراب
چون بود شیشه ی شفاف و درو لعل مذاب
راحت روح شاهدست از حکیم نزاری قهستانی غزل 75
1. راحت روح شاهدست و شراب
فرح استماع چنگ و رباب
کاش برون آمدی یوسف از حکیم نزاری قهستانی غزل 76
1. کاش برون آمدی یوسف ما از نقاب
تا به ملامت حسود بیش نکردی خطاب
ماه نو بنمود رخسار از حکیم نزاری قهستانی غزل 77
1. ماه نو بنمود رخسار از نقاب
ساقیا در ده سبک جام شراب
قیامت بر انگیخت از حکیم نزاری قهستانی غزل 78
1. قیامت بر انگیخت ما را ز خواب
به محشر رسیدیم و خیر المآب
وقت خواب است بینداز از حکیم نزاری قهستانی غزل 79
1. وقت خواب است بینداز بتا جامه ی خواب
ساقیا بیش مده می که خرابیم و به تاب
دوش مرا حالتی روی از حکیم نزاری قهستانی غزل 80
1. دوش مرا حالتی روی نمودی عجب
در نظرم آفتاب تا سحر از نیمه شب
مکن ملامتم ای شیخ از حکیم نزاری قهستانی غزل 81
1. مکن ملامتم ای شیخ اگر چه نیست ادب
صلاح و زهد و ورع لطف کن ز من مطلب
مرا چو وصل تو تشریف از حکیم نزاری قهستانی غزل 82
1. مرا چو وصل تو تشریف بار داد امشب
بیار باده و گوهر هرچه باد امشب
دوش آمد بر سرم سرو از حکیم نزاری قهستانی غزل 83
1. دوش آمد بر سرم سرو خرامان نیمه شب
کیست گفتم آن که می آید بدین سان نیمه شب
چو عشق پرده بر افکند از حکیم نزاری قهستانی غزل 84
1. چو عشق پرده بر افکند و عقل شد محبوب
چه باک که از آن به دیوانگی شدم منسوب