بسیار عمرها و بسی از حکیم نزاری قهستانی غزل 61
1. بسیار عمرها و بسی روزگارها
بگذشت و حکم ها بنگشت از قرارها
جام پر جان کن بیاور از حکیم نزاری قهستانی غزل 62
1. جام پر جان کن بیاور ساقیا
بین که می گردد سرم چون آسیا
در خرابات گدایان از حکیم نزاری قهستانی غزل 63
1. در خرابات گدایان ز سر ناز میا
نشنیدی و ندیدی برو و باز میا
ای جانِ به لب رسیده از حکیم نزاری قهستانی غزل 64
1. ای جانِ به لب رسیده بشتاب
خود را و مرا به نقد دریاب
در سِتر ابر چند از حکیم نزاری قهستانی غزل 65
1. در سِتر ابر چند توان داشت آفتاب
ای رشک آفتاب برافکن ز رخ نقاب
غذا چون کنم دردی از حکیم نزاری قهستانی غزل 66
1. غذا چون کنم دردی از آفتاب
موافق تر الحق می از آفتاب
یاد آن شبها که بودی از حکیم نزاری قهستانی غزل 67
1. یاد آن شبها که بودی در کنارم آفتاب
بر لبم یاقوت لب در جام می لعل مذاب
دوش می دیدم که بودی از حکیم نزاری قهستانی غزل 68
1. دوش می دیدم که بودی در کنارم آفتاب
داشتی بر کف گرفته تا به لب جام شراب
ای در نقاب حسن نهان از حکیم نزاری قهستانی غزل 69
1. ای در نقاب حسن نهان کرده آفتاب
خطّی بر آفتاب کشیده ز مشک ناب
آدینه مست مرا دید از حکیم نزاری قهستانی غزل 70
1. آدینه مست مرا دید محتسب خراب
می آمدم برون ز خرابات مست بی نقاب
خوش بود بر طلوع از حکیم نزاری قهستانی غزل 71
1. خوش بود بر طلوع صبح شراب
زود بشتاب ساقیا بشتاب
روز برف است بیایید از حکیم نزاری قهستانی غزل 72
1. روز برف است بیایید و بیارید شراب
تا بنوشیم به شکرانه ی این فتح الباب