بسیار عمرها و بسی روزگارها از نزاری غزل 61
1. بسیار عمرها و بسی روزگارها
بگذشت و حکم ها بنگشت از قرارها
جام پر جان کن بیاور ساقیا از نزاری غزل 62
1. جام پر جان کن بیاور ساقیا
بین که می گردد سرم چون آسیا
در خرابات گدایان ز سر ناز میا از نزاری غزل 63
1. در خرابات گدایان ز سر ناز میا
نشنیدی و ندیدی برو و باز میا
ای جانِ به لب رسیده بشتاب از نزاری غزل 64
1. ای جانِ به لب رسیده بشتاب
خود را و مرا به نقد دریاب
در سِتر ابر چند توان داشت آفتاب از نزاری غزل 65
1. در سِتر ابر چند توان داشت آفتاب
ای رشک آفتاب برافکن ز رخ نقاب
غذا چون کنم دردی از آفتاب از نزاری غزل 66
1. غذا چون کنم دردی از آفتاب
موافق تر الحق می از آفتاب
یاد آن شبها که بودی در کنارم آفتاب از نزاری غزل 67
1. یاد آن شبها که بودی در کنارم آفتاب
بر لبم یاقوت لب در جام می لعل مذاب
دوش می دیدم که بودی در کنارم آفتاب از نزاری غزل 68
1. دوش می دیدم که بودی در کنارم آفتاب
داشتی بر کف گرفته تا به لب جام شراب
ای در نقاب حسن نهان کرده آفتاب از نزاری غزل 69
1. ای در نقاب حسن نهان کرده آفتاب
خطّی بر آفتاب کشیده ز مشک ناب
آدینه مست مرا دید محتسب خراب از نزاری غزل 70
1. آدینه مست مرا دید محتسب خراب
می آمدم برون ز خرابات مست بی نقاب
خوش بود بر طلوع صبح شراب از نزاری غزل 71
1. خوش بود بر طلوع صبح شراب
زود بشتاب ساقیا بشتاب
روز برف است بیایید و بیارید شراب از نزاری غزل 72
1. روز برف است بیایید و بیارید شراب
تا بنوشیم به شکرانه ی این فتح الباب