نظر از جانب ما کن از حکیم نزاری قهستانی غزل 49
1. نظر از جانب ما کن زکات زندگانی را
دلی ده باز ما را صدقة جان و جوانی را
اگر تو تازه کنی از حکیم نزاری قهستانی غزل 50
1. اگر تو تازه کنی با من آشنایی را
بر افکنی ز جهان رسم بی وفایی را
خنک دلی که زمام از حکیم نزاری قهستانی غزل 51
1. خنک دلی که زمام رضا دهد به قضا
چو روزگار نگردد ز اقتضای رضا
ما همانیم که بودیم از حکیم نزاری قهستانی غزل 52
1. ما همانیم که بودیم و ز یادت به وفا
به جدایی متبدل نشوند اهل صفا
یارب به عفو توست از حکیم نزاری قهستانی غزل 53
1. یارب به عفو توست امید نجات ما
بپذیر عذر و در گذر از سیئات ما
ما برفتیم و تو دانی از حکیم نزاری قهستانی غزل 54
1. ما برفتیم و تو دانی و دل غم خور ما
بخت بد تا به کجا می برد آبشخور ما
خیز ای غلام باده از حکیم نزاری قهستانی غزل 55
1. خیز ای غلام باده درافکن به جام ما
کز وصل توست گردش گردون غلام ما
جای گنج است کنج از حکیم نزاری قهستانی غزل 56
1. جای گنج است کنج خانهٔ ما
نقد وقت است در خزانة ما
اگر آدم نیفتادی از حکیم نزاری قهستانی غزل 57
1. اگر آدم نیفتادی برون ازجنت مأوا
وجودِ آدمی موجود کی بودی در این مأوا
مرا دلی ست ز تیمار از حکیم نزاری قهستانی غزل 58
1. مرا دلی ست ز تیمار بی دلی در وا
معلق است به مویی چو ذره ای ز هوا
کار ما بیرون شد از حکیم نزاری قهستانی غزل 59
1. کار ما بیرون شد از ساز و نوا
وقت تجرید است و کنج انزوا
گذشت بر سرم از دست از حکیم نزاری قهستانی غزل 60
1. گذشت بر سرم از دست دل قیامت‌ها
کشیدم از کس و ناکس بسی ملامت‌ها