ره نباشد در حریم از حکیم نزاری قهستانی غزل 25
1. ره نباشد در حریم عشق هر اوباش را
طاقت خورشید ناممکن بود خفاش را
ای پیک مشتاقان از حکیم نزاری قهستانی غزل 26
1. ای پیک مشتاقان بگو این بی دل مشتاق را
تا در چمن چون یافتی آن سرو سیمین ساق را
در عشق اعتبار منه از حکیم نزاری قهستانی غزل 27
1. در عشق اعتبار منه صلح و جنگ را
زیرا نشانه ی دگرست این خدنگ را
ساقی بیار از بامداد از حکیم نزاری قهستانی غزل 28
1. ساقی بیار از بامداد آن آب آتش رنگ را
بر هم زن و در هم شکن هم صلح را هم جنگ را
عشق پیدا می کند از حکیم نزاری قهستانی غزل 29
1. عشق پیدا می کند تنها مرا
یار بر در می زند عذرا مرا
مگر حبیب کند چاره از حکیم نزاری قهستانی غزل 30
1. مگر حبیب کند چاره عن قریب مرا
در این مرض چه مداوا کند طبیب مرا
تا می نمی خورم غمِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 31
1. تا می نمی خورم غمِ دل می خورد مرا
از دست غم هم اوست که وا می خرد مرا
تا می نمی خورم غمِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 32
1. تا می نمی خورم غمِ دل می خورد مرا
کو هم دمی که روی و رهی بنگرد مرا
یقینم که ضایع نماند از حکیم نزاری قهستانی غزل 33
1. یقینم که ضایع نماند مرا
زلالی به لب برچکاند مرا
بگویید ای مسلمانان از حکیم نزاری قهستانی غزل 34
1. بگویید ای مسلمانان که درمان چیست کارم را
که چشم بد رسید آخر نظام روزگارم را
برفت و بر سر آتش از حکیم نزاری قهستانی غزل 35
1. برفت و بر سر آتش نشاند یار مرا
به پای حادثه افکند روزگار مرا
با یادِ دوستان از حکیم نزاری قهستانی غزل 36
1. با یادِ دوستان ندهد هیچ کس مرا
بی یادِ دوستان نرود یک نفس مرا