دل ز دست غم مده از حکیم نزاری قهستانی غزل 108
1. دل ز دست غم مده گر شادمانی بایدت
مرد جانان باش اگر جان و جوانی بایدت
کسی از تو مرا می از حکیم نزاری قهستانی غزل 109
1. کسی از تو مرا می دهد به وصل بشارت
به مژده می دهمش گر کند به دیده اشارت
هزار جان گرامی از حکیم نزاری قهستانی غزل 110
1. هزار جان گرامی فدای خاک درت
هزار یاد لبان دهان چون شکرت
دلم چو زلف پریشان از حکیم نزاری قهستانی غزل 111
1. دلم چو زلف پریشان دوست پر تاب است
ز سوزناکی چو ماهیی که بر تابه‌ست
کنار من ز سرشک از حکیم نزاری قهستانی غزل 112
1. کنار من ز سرشک دو دیده غرقاب است
که از دو دیده سرشکم روان چو سیماب است
مثل تو را دوست از حکیم نزاری قهستانی غزل 113
1. مثل تو را دوست داشتن نه صواب است
این مثَل تشنه و فریب سراب است
بوی خوشت همره از حکیم نزاری قهستانی غزل 114
1. بوی خوشت همره باد صباست
آن چه صبا راست میسر که راست
عشق فرمانده موجودات از حکیم نزاری قهستانی غزل 115
1. عشق فرمانده موجودات است
هر چه نه زنده بدو شد مات است
ما را به روی دوست از حکیم نزاری قهستانی غزل 116
1. ما را به روی دوست همه رنج راحت است
مرهم ز دست غیر نه مرهم جراحت است
مرا شدن به تماشای از حکیم نزاری قهستانی غزل 117
1. مرا شدن به تماشای یار مصلحت است
ز هر مصالحم این اختیار مصلحت است
ای یار برشکسته از حکیم نزاری قهستانی غزل 118
1. ای یار برشکسته از ما این چه عادت است
آخر بیا که روی تو دیدن سعادت است
بر من شب فراق چو از حکیم نزاری قهستانی غزل 119
1. بر من شب فراق چو روز قیامت است
در رستخیز عشق چه جای ملامت است