بر من چرا وساوس شیطان به قوت است از نزاری غزل 120
1. بر من چرا وساوس شیطان به قوت است
زیرا که عقل در رهر عشاق علت است
میروم سویِ خرابات که پیرم آنجاست از نزاری غزل 121
1. میروم سویِ خرابات که پیرم آنجاست
جای دیگر چه کنم عذر پذیرم آنجاست
ای بهشتی به بهشت آی که رضوان اینجاست از نزاری غزل 122
1. ای بهشتی به بهشت آی که رضوان اینجاست
تو ز جایِ دگرش میطلبی و آن اینجاست
از دلم هیچ خبر نیست ندانم که کجاست از نزاری غزل 123
1. از دلم هیچ خبر نیست ندانم که کجاست
هر کجا هست چه آید ز چنان دل که مراست
هان کجایی که ز هجرانت قیامت برخاست از نزاری غزل 124
1. هان کجایی که ز هجرانت قیامت برخاست
فتنه بنشان که دگر باره ملامت برخاست
بس فتنه کز آن نگار برخاست از نزاری غزل 125
1. بس فتنه کز آن نگار برخاست
آشوب ز هر دیار برخاست
همین که از برم آن سروِ سیم بر برخاست از نزاری غزل 126
1. همین که از برم آن سروِ سیم بر برخاست
هزار نالهء دلسوزم از جگر برخاست
قیامت آن زمان از خلق برخاست از نزاری غزل 127
1. قیامت آن زمان از خلق برخاست
که شد حکمِ زمین با آسمان راست
آوازه آن جمال برخاست از نزاری غزل 128
1. آوازه آن جمال برخاست
ما را طمعِ محال برخاست
باد از طرفِ شمال برخاست از نزاری غزل 129
1. باد از طرفِ شمال برخاست
معشوقه مشک خال برخاست
دل ببردی و قیامت ز وجودم برخاست از نزاری غزل 130
1. دل ببردی و قیامت ز وجودم برخاست
دل بری دل ندهی باز چنین ناید راست
یار باریک میان تا ز کنارم برخاست از نزاری غزل 131
1. یار باریک میان تا ز کنارم برخاست
رستخیز از دل بی صبر و قرارم برخاست