جز عشق پیشوا نکند از حکیم نزاری قهستانی غزل 144
1. جز عشق پیشوا نکند هر که عاشق است
زیرا که عاشقان همه را عشق سایق است
جهان در سایه خورشید از حکیم نزاری قهستانی غزل 145
1. جهان در سایه خورشید عشق است
نهان در سایه خورشید عشق است
زبان بربسته ای از حکیم نزاری قهستانی غزل 146
1. زبان بربسته ای با ما که جنگ است
نمی دانم دگر بار این چه ننگ است
می خور که بر اصحاب از حکیم نزاری قهستانی غزل 147
1. می خور که بر اصحاب خرابات حلال است
گو زهر خور آن کس که بر او نوش وبال است
هر کو نظرش به جاه از حکیم نزاری قهستانی غزل 148
1. هر کو نظرش به جاه و مال است
مستغرق قلزم ضلال است
دل بی طاقتم از از حکیم نزاری قهستانی غزل 149
1. دل بی طاقتم از روی غمت چون خجل است
راست چون قطره ی شبنم که ز جیحون خجل است
دل و جانم آنجا از حکیم نزاری قهستانی غزل 150
1. دل و جانم آنجا که جان و دل است
به جانان که بی جان و دل مشکل است
شاد باش ای دل دیوانه از حکیم نزاری قهستانی غزل 151
1. شاد باش ای دل دیوانه که دلبر با ماست
چه خطر گر همه عالم به خصومت برخاست
نکونامی و بدنامی از حکیم نزاری قهستانی غزل 152
1. نکونامی و بدنامی کدام است
چو عشق آمد چه جای ننگ و نام است
ره عاشقان سپردن از حکیم نزاری قهستانی غزل 153
1. ره عاشقان سپردن نه به پای عقل عام است
همه عاقلان چو مرغ اند و طریق عشق دام است
مرا بی باده مستی از حکیم نزاری قهستانی غزل 154
1. مرا بی باده مستی بر دوام است
ز جایی دیگرم در سر مدام است
خوی ترکان همه از حکیم نزاری قهستانی غزل 155
1. خوی ترکان همه مایل به جفا و ستم است
آزمودیم بسی، ترک وفادار کم است