مست و لایعقل و از حکیم نزاری قهستانی غزل 918
1. مست و لایعقل و دردی کش و خم پردازیم
رند و شوریده و دیوانه و شاهد بازیم
...
ما که شنگولیانِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 919
1. ما که شنگولیانِ خوش باشیم
بنده‌ی شاهدانِ قلّاشیم
...
ما که دیوانگانِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 920
1. ما که دیوانگانِ مدهوشیم
عشق از مردمان نمی‌پوشیم
...
عیش ما داریم کز از حکیم نزاری قهستانی غزل 921
1. عیش ما داریم کز شادی و شیون فارغیم
کار ما رانیم چون از کار کردن فارغیم
...
می‌روی ای در دلِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 922
1. می‌روی ای در دلِ تنگم مقیم
بازنگر از سرِ لطفِ عمیم
...
ما که مستانِ الستیم از حکیم نزاری قهستانی غزل 923
1. ما که مستانِ الستیم چنان مستانیم
که دگر حاجتِ آن نیست که می بستانیم
...
آخر بمردم از غمت از حکیم نزاری قهستانی غزل 924
1. آخر بمردم از غمت ای زندگانیم
دریاب اگر نه درد و دریغا جوانیم
...
وقتِ آن آمد که از حکیم نزاری قهستانی غزل 925
1. وقتِ آن آمد که بر غندان زنیم
جامِ می بر طلعتِ جانان زنیم
...
یار با ما هر چه از حکیم نزاری قهستانی غزل 926
1. یار با ما هر چه گوید آن کنیم
هر چه فرماید به جان فرمان کنیم
...
چنان آرزومندِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 927
1. چنان آرزومندِ دیدارِ اویم
که جان می‌رسد بر لب از آرزویم
...
به دردِ عشق شدم از حکیم نزاری قهستانی غزل 928
1. به دردِ عشق شدم مبتلا دوا ز که جویم
به هیچ کس نتوانم که این حدیث گویم
...
دل گم کرده‌ی خود از حکیم نزاری قهستانی غزل 929
1. دل گم کرده‌ی خود را ز کجا می‌جویم
روز و شب در طلبش گرد جهان می‌پویم
...