کار این است که از حکیم نزاری قهستانی غزل 907
1. کار این است که از کارِ جهان آزادیم
به دلی فارغ از اندیشه ی جان آزادیم
...
آن چه شب بود که از حکیم نزاری قهستانی غزل 908
1. آن چه شب بود که با دوست به پایان بردیم
دردِ دیرینه ی دل با سرِ درمان بردیم
...
تا هوایِ هوایِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 909
1. تا هوایِ هوایِ می کردیم
ترکِ ترک از خلافِ وی کردیم
...
بقایِ عمرِ تو از حکیم نزاری قهستانی غزل 910
1. بقایِ عمرِ تو بادا گزینه یارِ قدیم
که ما ز هجرِ تو کردیم جان به حق تسلیم
...
با تو دارم هرچه از حکیم نزاری قهستانی غزل 911
1. با تو دارم هرچه دارم از جدید و از قدیم
باز از کونین نه امید می دارم نه بیم
...
ما نیز قیامت که از حکیم نزاری قهستانی غزل 912
1. ما نیز قیامت که بگفتند بدیدیم
با حور نشستیم و به فردوس رسیدیم
...
دیر برآمد که روی از حکیم نزاری قهستانی غزل 913
1. دیر برآمد که روی یار ندیدیم
جرعه ای از جام وصل او نچشیدیم
...
تا دُردیِ درد از حکیم نزاری قهستانی غزل 914
1. تا دُردیِ درد او چشیدیم
دامن ز دو کون در گرفتیم
...
ما متقیان توبه از حکیم نزاری قهستانی غزل 915
1. ما متقیان توبه کاریم
در شوره حبوب توبه کاریم
...
هر چه بر اندیشم از حکیم نزاری قهستانی غزل 916
1. هر چه بر اندیشم از تو زار بگریم
مردمکِ دیده در کنار بگریم
...
هر چه در هستی ما از حکیم نزاری قهستانی غزل 917
1. هر چه در هستی ما هست چنان در بازیم
که اگر سوزن با ما بود آن در بازیم
...