فغان از مردمِ چشمم که بیرون می دهد رازم از نزاری غزل 859
1. فغان از مردمِ چشمم که بیرون می دهد رازم
نمی یارم به کس دیدن چو این دیده ست غمّازم
چو لطف کردی و برداشتی به اعزازم از نزاری غزل 860
1. چو لطف کردی و برداشتی به اعزازم
قبول کرده‌ای ای دوست رد مکن بازم
نیامدی و من از انتظار می سوزم از نزاری غزل 861
1. نیامدی و من از انتظار می سوزم
در آرزویِ وصال تو زار می سوزم
هم از شکستنِ پیمانِ یار می ترسم از نزاری غزل 862
1. هم از شکستنِ پیمانِ یار می ترسم
هم از زمانه ی ناپایدار می ترسم
دگر سفر نکنم گر به دوست بازرسم از نزاری غزل 863
1. دگر سفر نکنم گر به دوست بازرسم
هلاکِ خویشتن این بس که می کند هوسم
چنان غمِ تو فرو بست راه بر نفسم از نزاری غزل 864
1. چنان غمِ تو فرو بست راه بر نفسم
که از حیات اثر نیست بی تو در نفسم
دل ندارم که ز رویِ تو شکیبا باشم از نزاری غزل 865
1. دل ندارم که ز رویِ تو شکیبا باشم
چون کنم چند چنین بی دل و تنها باشم
نه روی و رهی که با تو باشم از نزاری غزل 866
1. نه روی و رهی که با تو باشم
نه سیم و زری که بر تو پاشم
به اختیار ز روی تو بر ندارم چشم از نزاری غزل 867
1. به اختیار ز روی تو بر ندارم چشم
بدین قرار ز روی تو برندارم چشم
بر یاد روی دوستان جام مصفا می کشم از نزاری غزل 868
1. بر یاد روی دوستان جام مصفا می کشم
یعنی به رغم دشمنان با دوست صهبا می کشم
ای امیدم به تو نومید مکن از خویشم از نزاری غزل 869
1. ای امیدم به تو نومید مکن از خویشم
ناشکیبم ز تو بردار حجاب از پیشم
مریم دوشیزه عیسی در شکم از نزاری غزل 870
1. مریم دوشیزه عیسی در شکم
چیست میدانی عنب خیر النعم