آخر ای راحت جان از حکیم نزاری قهستانی غزل 847
1. آخر ای راحت جان جور تو تا چند برم
وز پی وصل تو خوناب جگر چند خورم
...
1. آخر ای راحت جان جور تو تا چند برم
وز پی وصل تو خوناب جگر چند خورم
...
1. گر بنویسم که چون بی تو به سر می برم
دود برآرد قلم از ورق دفترم
...
1. یاد باد آن شب که در بیت الحرم
خلوتی کردیم با یاران به هم
...
1. منم که برنکنم از آستان یار سرم
اگر به سنگ بکوبند هم چو مار سرم
...
1. فتاد بر صنمی دی به رهگذر نظرم
کزان جمال ندیدست خوبتر نظرم
...
1. به دیده ی دل ناظر به هر چه در نگرم
خیال دوست بود در برابر نظرم
...
1. توبه ای کردم و گفتم که دگر می نخورم
تا منم باز دگر نام من و می نبرم
...
1. من زدست ساقیان غیب صهبا می خورم
تا نپنداری که در بیغوله تنها می خورم
...
1. جان و دل بنهاده ام تا می خورم
دین و دل بفروختم تا می خرم
...
1. دلم ببرد و قرارم برفت و معذورم
که کرد مستِ خراب آن دو چشمِ مخمورم
...
1. ای بی خبر ز دردِ دلِ مهرپرورم
عیبم مکن که عاشقم آخر نه کافرم
...
1. به زخمِ تیرِ ملامت سپر نیندازم
ز رویِ بازی منگر که عشق می بازم
...