شبِ فراق که بی از حکیم نزاری قهستانی غزل 823
1. شبِ فراق که بی رغبتی سفر کردم
نبود فایده هر چند من حذر کردم
...
ز می توبه کردم از حکیم نزاری قهستانی غزل 824
1. ز می توبه کردم ز مستی نکردم
نگفتم دگر گِردِ مستان نگردم
...
شبانِ تا به سحر از حکیم نزاری قهستانی غزل 825
1. شبانِ تا به سحر گردِ شهر می گردم
کسی نکرد ازین بی خودی که من کردم
...
منم که قبلۀ جان از حکیم نزاری قهستانی غزل 826
1. منم که قبلۀ جان با جمالت آوردم
همین که نامِ تو گفتند حالت آوردم
...
چندان که در سلوک از حکیم نزاری قهستانی غزل 827
1. چندان که در سلوک ز خود پیش تر شدم
هر بار زنده باز به جانی دگر شدم
...
مرا که از تو میسّر از حکیم نزاری قهستانی غزل 828
1. مرا که از تو میسّر نمی شود یک دم
دمی که بی تو برآید نه دم بود که ندم
...
شبانه دوش که تنها از حکیم نزاری قهستانی غزل 829
1. شبانه دوش که تنها به کنج خود بودم
ز هولِ صاعقه و بانگِ رعد نغنودم
...
من همان مستم و از حکیم نزاری قهستانی غزل 830
1. من همان مستم و شوریده کز اوّل بودم
تا نبودم به تو مشغول معطّل بودم
...
یک شبی تا روز با از حکیم نزاری قهستانی غزل 831
1. یک شبی تا روز با تو خلوتی می بایدم
زین طرف میل است زان سو رغبتی می بایدم
...
باز رسیدم جمالِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 832
1. باز رسیدم جمالِ دوست بدیدم
وز لبِ شیرینِ او به کام رسیدم
...
هزار شکر که خود از حکیم نزاری قهستانی غزل 833
1. هزار شکر که خود را امیدوار بدیدم
شراب در سر و سر در کنارِ یار بدیدم
...
اندر دو کون جانا از حکیم نزاری قهستانی غزل 834
1. اندر دو کون جانا بی تو طرب ندیدم
دیدم بسی عجایب چون تو عجب ندیدم
...