دردا که سی ز عمر از حکیم نزاری قهستانی غزل 811
1. دردا که سی ز عمر به غفلت گذاشتم
وز روزگار فایده یی بر نداشتم
شبِ وداع که جانانه از حکیم نزاری قهستانی غزل 812
1. شبِ وداع که جانانه را کنار گرفتم
به بر گرفته میانش ازو کنار گرفتم
ترا نادیده مهرت از حکیم نزاری قهستانی غزل 813
1. ترا نادیده مهرت بر گرفتم
به خود سر با تو کاری در گرفتم
ندارم کار با افلاک از حکیم نزاری قهستانی غزل 814
1. ندارم کار با افلاک و انجم
من و پایِ خم و خشتِ سرِ خم
تا ساکنِ کنجِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 815
1. تا ساکنِ کنجِ محنت آبادم
هرگز نفسی نرفتی از یادم
دگر باره پیرانه از حکیم نزاری قهستانی غزل 816
1. دگر باره پیرانه سر درفتادم
به چنگالِ شوخی دگر درفتادم
دریغ کز نظرِ دوستان از حکیم نزاری قهستانی غزل 817
1. دریغ کز نظرِ دوستان بیفتادم
به هرزه عمرِ گرامی به باد بر دادم
چنان به رویِ تو از حکیم نزاری قهستانی غزل 818
1. چنان به رویِ تو هر بامداد دل شادم
که می برد غم و شادی زمانه از یادم
به فلک می رسد از از حکیم نزاری قهستانی غزل 819
1. به فلک می رسد از فرقتِ تو فریادم
تا نگویی که من از بندِ غمت آزادم
یادِ آن کس که نرفته از حکیم نزاری قهستانی غزل 820
1. یادِ آن کس که نرفته ست دمی از یادم
شادیِ جان کسی کز غم او دل شادم
آن شب که وداعِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 821
1. آن شب که وداعِ یار کردم
عزمِ سفر اختیار کردم
بگذاشتمت جانا از حکیم نزاری قهستانی غزل 822
1. بگذاشتمت جانا ناکام و سفر کردم
بی رویِ تو از دیده خونابه به در کردم