گیتی بهشت وار شد از روزگارِ گل از نزاری غزل 776
1. گیتی بهشت وار شد از روزگارِ گل
در باغ بشکفید رخِ چون نگارِ گل
رونق گرفت کارِ من از روزگارِ گل از نزاری غزل 777
1. رونق گرفت کارِ من از روزگارِ گل
خوبی و دل بَری ست مرا در کنارِ گل
باد آمد و گشاد نقاب از رخانِ گل از نزاری غزل 778
1. باد آمد و گشاد نقاب از رخانِ گل
ابر آمد و نهاد گهر در میانِ گل
کرد آشکار بادِ بهاری نهانِ گل از نزاری غزل 779
1. کرد آشکار بادِ بهاری نهانِ گل
وز گشتِ روزگار یقین شد گمانِ گل
از تُتُق آمد برون خاتونِ گل از نزاری غزل 780
1. از تُتُق آمد برون خاتونِ گل
حلقه باید کرد پیرامونِ گل
اگر دورم از تو به آب و به گِل از نزاری غزل 781
1. اگر دورم از تو به آب و به گِل
ولی با تو باشم به جان و به دل
بلبل ز شاخِ سرو چو بر زد نوایِ گل از نزاری غزل 782
1. بلبل ز شاخِ سرو چو بر زد نوایِ گل
بر دست گیر باده و بنشین به پایِ گل
مرا چو مست روان کرده بوده اند از اوّل از نزاری غزل 783
1. مرا چو مست روان کرده بوده اند از اوّل
هنوز مستم و ثابت قدم نه مستِ مُزلزل
دستِ من و دامنِ آلِ رسول از نزاری غزل 784
1. دستِ من و دامنِ آلِ رسول
هر چه جزین است نیرزد به پول
نگسلم از دوست امیدِ وصول از نزاری غزل 785
1. نگسلم از دوست امیدِ وصول
باک ندارم ز رقیبِ فضول
ای دلِ شوریده سرِ بُل فضول از نزاری غزل 786
1. ای دلِ شوریده سرِ بُل فضول
بیش مرو در پیِ ردّ و قبول
نشسته ام به خیالی که می پزم مشغول از نزاری غزل 787
1. نشسته ام به خیالی که می پزم مشغول
سری ز عقل نفور و دلی ز خلق ملول