گیتی بهشت وار از حکیم نزاری قهستانی غزل 776
1. گیتی بهشت وار شد از روزگارِ گل
در باغ بشکفید رخِ چون نگارِ گل
رونق گرفت کارِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 777
1. رونق گرفت کارِ من از روزگارِ گل
خوبی و دل بَری ست مرا در کنارِ گل
باد آمد و گشاد از حکیم نزاری قهستانی غزل 778
1. باد آمد و گشاد نقاب از رخانِ گل
ابر آمد و نهاد گهر در میانِ گل
کرد آشکار بادِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 779
1. کرد آشکار بادِ بهاری نهانِ گل
وز گشتِ روزگار یقین شد گمانِ گل
از تُتُق آمد برون از حکیم نزاری قهستانی غزل 780
1. از تُتُق آمد برون خاتونِ گل
حلقه باید کرد پیرامونِ گل
اگر دورم از تو از حکیم نزاری قهستانی غزل 781
1. اگر دورم از تو به آب و به گِل
ولی با تو باشم به جان و به دل
بلبل ز شاخِ سرو از حکیم نزاری قهستانی غزل 782
1. بلبل ز شاخِ سرو چو بر زد نوایِ گل
بر دست گیر باده و بنشین به پایِ گل
مرا چو مست روان از حکیم نزاری قهستانی غزل 783
1. مرا چو مست روان کرده بوده اند از اوّل
هنوز مستم و ثابت قدم نه مستِ مُزلزل
دستِ من و دامنِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 784
1. دستِ من و دامنِ آلِ رسول
هر چه جزین است نیرزد به پول
نگسلم از دوست از حکیم نزاری قهستانی غزل 785
1. نگسلم از دوست امیدِ وصول
باک ندارم ز رقیبِ فضول
ای دلِ شوریده از حکیم نزاری قهستانی غزل 786
1. ای دلِ شوریده سرِ بُل فضول
بیش مرو در پیِ ردّ و قبول
نشسته ام به خیالی از حکیم نزاری قهستانی غزل 787
1. نشسته ام به خیالی که می پزم مشغول
سری ز عقل نفور و دلی ز خلق ملول