مرا مکابره کشته ست بی خصومت و جنگ از نزاری غزل 752
1. مرا مکابره کشته ست بی خصومت و جنگ
به جفتِ چشمِ سیاه آن نگارِ سبز آرنگ
عشق اگر باز گرفتی ز گریبانم چنگ از نزاری غزل 753
1. عشق اگر باز گرفتی ز گریبانم چنگ
خونِ دل برمژه از دیده نبودی آونگ
تو ملامت مکن ای مدّعی اینک سر و سنگ از نزاری غزل 754
1. تو ملامت مکن ای مدّعی اینک سر و سنگ
چه تفاوت کند آن را که نه نام است و نه ننگ
آشکارا شد همه رازم دریغا نام و ننگ از نزاری غزل 755
1. آشکارا شد همه رازم دریغا نام و ننگ
چون چنین شد ساقیا درده شرابی بی درنگ
گذشت عمرِ گرامی در انتظارِ وصال از نزاری غزل 756
1. گذشت عمرِ گرامی در انتظارِ وصال
دریغ صحبتِ یاران و روزگارِ وصال
نه بی تو طاقتِ صبر و نه با تو رویِ وصال از نزاری غزل 757
1. نه بی تو طاقتِ صبر و نه با تو رویِ وصال
ترا ز من چو مرا از جهان گرفت ملال
گر برون آیی و برقع بگشایی ز جمال از نزاری غزل 758
1. گر برون آیی و برقع بگشایی ز جمال
از تو گیرند قیامت همه خلق استدلال
صخره ای بر راهِ ما بود از خیال از نزاری غزل 759
1. صخره ای بر راهِ ما بود از خیال
برگرفت آن صخره را از ره جمال
کجا شدی که فراتر نمی شوی ز مقابل از نزاری غزل 760
1. کجا شدی که فراتر نمی شوی ز مقابل
چه غایبی که چنین حاضری به شکل و شمایل
صبح دَم دوش برآورد منادی بلبل از نزاری غزل 761
1. صبح دَم دوش برآورد منادی بلبل
هین که باز از تُتُقِ غنچه برون آمد گل
تویی که بر تو نباشد مرا نظیر و بدل از نزاری غزل 762
1. تویی که بر تو نباشد مرا نظیر و بدل
منم که از تو نگردم جدا به تیغِ اجل
عشق آمد و برفت قرار و ثباتِ دل از نزاری غزل 763
1. عشق آمد و برفت قرار و ثباتِ دل
مضبوط کرد مملکتِ کایناتِ دل