خروس بانگ برآورد از حکیم نزاری قهستانی غزل 728
1. خروس بانگ برآورد و صبح کرد طلوع
صبوح لازم حال است در اصول و فروع
بوی بهشت می دمد از حکیم نزاری قهستانی غزل 729
1. بوی بهشت می دمد از جویبار باغ
افکند سایه بر سر گل شاخسار باغ
برخیز تا کنیم از حکیم نزاری قهستانی غزل 730
1. برخیز تا کنیم صبوحی هوای باغ
کز فیض ابر گشت منور فضای باغ
دلی می خواهم از از حکیم نزاری قهستانی غزل 731
1. دلی می خواهم از هر کار فارغ
زنام و ننگ و فخر و عار فارغ
مدعیان می نهند از حکیم نزاری قهستانی غزل 732
1. مدعیان می نهند پای برون از گزاف
بی خبران می زنند از حرم عشق لاف
بوی بهار می دهد از حکیم نزاری قهستانی غزل 733
1. بوی بهار می دهد باد صبا ز هر طرف
سبزه دمید عیش کن ساغر می منه ز کف
دوستان آه از فراق از حکیم نزاری قهستانی غزل 734
1. دوستان آه از فراق آه از فراق
الغیاث از اشتیاق از اشتیاق
به جفت چشم تو در از حکیم نزاری قهستانی غزل 735
1. به جفت چشم تو در جهان و ابرو طاق
که نیست مثل تو در گردش همه آفاق
صراحی می زند بانگ از حکیم نزاری قهستانی غزل 736
1. صراحی می زند بانگ اناالحق
بیا ساقی بده جام مروق
گر نسبت خرقه نبرد از حکیم نزاری قهستانی غزل 737
1. گر نسبت خرقه نبرد شیخ به صادق
نی شیخ بود زرق فروشیست منافق
هر که نباشد چو از حکیم نزاری قهستانی غزل 738
1. هر که نباشد چو من پس رو ارباب عشق
خامی و افسرده ایست بی خبر از باب عشق
ای پسر ار بگذری از حکیم نزاری قهستانی غزل 739
1. ای پسر ار بگذری سوی خرابات عشق
کشف شود بر دلت سر کرامات عشق