ای دل تن و جان و عقل در باز از نزاری غزل 633
1. ای دل تن و جان و عقل در باز
گر پیش وصال می‌روی باز
چشمی که داشتم به امید وصال باز از نزاری غزل 634
1. چشمی که داشتم به امید وصال باز
بر هم فتاده شد به ضرورت خیال باز
مرا که دست به روی خرد نهادم باز از نزاری غزل 635
1. مرا که دست به روی خرد نهادم باز
به تَرهاتِ دگر مشتغل ندارد باز
راز سر بسته اگر راست نمی‌گویم باز از نزاری غزل 636
1. راز سر بسته اگر راست نمی‌گویم باز
جملهٔ خلق بدانند به تسبیح و نماز
ما را به دام عشق درافکند دیده باز از نزاری غزل 637
1. ما را به دام عشق درافکند دیده باز
باری نکردمی به کس این شوخ دیده باز
پردهٔ عشّاق ساخت بلبل شوریده باز از نزاری غزل 638
1. پردهٔ عشّاق ساخت بلبل شوریده باز
کرد بر آهنگ من نالهٔ شب گیر ساز
این چه ننگ است که آوردی باز از نزاری غزل 639
1. این چه ننگ است که آوردی باز
دست می‌گیر و ز پا می انداز
اگر چنان که تو دانی و من به خلوت راز از نزاری غزل 640
1. اگر چنان که تو دانی و من به خلوت راز
شبی دگر به مراد دلت ببینم باز
گر خدا دولت و بختم دهد و عمر دراز از نزاری غزل 641
1. گر خدا دولت و بختم دهد و عمر دراز
دیده روشن کنم از خاک سر کوی تو باز
کاروان بربست بار و ره دراز از نزاری غزل 642
1. کاروان بربست بار و ره دراز
برگ راه و توشهٔ منزل بساز
دوش یار آمد به بالینم فراز از نزاری غزل 643
1. دوش یار آمد به بالینم فراز
گفت ای خوش خفته شب‌های دراز
مگر یاری درافتد محرم راز از نزاری غزل 644
1. مگر یاری درافتد محرم راز
که مرموزی توان گفتن بدو باز