ای دل تن و جان و از حکیم نزاری قهستانی غزل 633
1. ای دل تن و جان و عقل در باز
گر پیش وصال می‌روی باز
چشمی که داشتم از حکیم نزاری قهستانی غزل 634
1. چشمی که داشتم به امید وصال باز
بر هم فتاده شد به ضرورت خیال باز
مرا که دست به روی از حکیم نزاری قهستانی غزل 635
1. مرا که دست به روی خرد نهادم باز
به تَرهاتِ دگر مشتغل ندارد باز
راز سر بسته اگر از حکیم نزاری قهستانی غزل 636
1. راز سر بسته اگر راست نمی‌گویم باز
جملهٔ خلق بدانند به تسبیح و نماز
ما را به دام عشق از حکیم نزاری قهستانی غزل 637
1. ما را به دام عشق درافکند دیده باز
باری نکردمی به کس این شوخ دیده باز
پردهٔ عشّاق ساخت از حکیم نزاری قهستانی غزل 638
1. پردهٔ عشّاق ساخت بلبل شوریده باز
کرد بر آهنگ من نالهٔ شب گیر ساز
این چه ننگ است از حکیم نزاری قهستانی غزل 639
1. این چه ننگ است که آوردی باز
دست می‌گیر و ز پا می انداز
اگر چنان که تو از حکیم نزاری قهستانی غزل 640
1. اگر چنان که تو دانی و من به خلوت راز
شبی دگر به مراد دلت ببینم باز
گر خدا دولت و بختم از حکیم نزاری قهستانی غزل 641
1. گر خدا دولت و بختم دهد و عمر دراز
دیده روشن کنم از خاک سر کوی تو باز
کاروان بربست از حکیم نزاری قهستانی غزل 642
1. کاروان بربست بار و ره دراز
برگ راه و توشهٔ منزل بساز
دوش یار آمد به از حکیم نزاری قهستانی غزل 643
1. دوش یار آمد به بالینم فراز
گفت ای خوش خفته شب‌های دراز
مگر یاری درافتد از حکیم نزاری قهستانی غزل 644
1. مگر یاری درافتد محرم راز
که مرموزی توان گفتن بدو باز