وقت وقتی گر شوم از حکیم نزاری قهستانی غزل 609
1. وقت وقتی گر شوم شوریده‌سر
عیب نَبوَد بر من ای کوته نظر
دل از دست دادم از حکیم نزاری قهستانی غزل 610
1. دل از دست دادم به پیرانه سر
بلا را برانگیختم معتبر
یار با ما نه چنان از حکیم نزاری قهستانی غزل 611
1. یار با ما نه چنان بود که هر بارِ دگر
ترک ما کرد گرفته‌ست مگر یارِ دگر
هرگز گمان مبر از حکیم نزاری قهستانی غزل 612
1. هرگز گمان مبر که کنم با تو دل دگر
با تو بر آن سرم که برم دوستی به سر
آخر مرا به جایِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 613
1. آخر مرا به جایِ تو باشد کسی دگر
نه‌نه به دوستی که نباشد گمان مبر
روزی به ما رجعت از حکیم نزاری قهستانی غزل 614
1. روزی به ما رجعت کند آن مشتری سیما مگر
هم باز پرسد عاقبت از ما بتِ زیبا مگر
یار با ما یک زمانی از حکیم نزاری قهستانی غزل 615
1. یار با ما یک زمانی در میان آید مگر
پرده از رویِ جهان‌آرای بگشاید مگر
به آواز تو خرسندم از حکیم نزاری قهستانی غزل 616
1. به آواز تو خرسندم که باری بشنوم دیگر
چنان بیداریی خواهم که بی‌تو نغنوم دیگر
هرگزم عشق نشد از حکیم نزاری قهستانی غزل 617
1. هرگزم عشق نشد از سرِ پُر سودا دور
عشق از مشعلۀ نار برانگیزد نور
بس که خوردیم تازیانۀ از حکیم نزاری قهستانی غزل 618
1. بس که خوردیم تازیانۀ دور
پا کشیدیم بر کرانۀ دور
ای دل ز خوابِ جهل از حکیم نزاری قهستانی غزل 619
1. ای دل ز خوابِ جهل برآور سر غرور
تا بو که بگذری به سلامت ازین فتور
باز آمدیم در سر از حکیم نزاری قهستانی غزل 620
1. باز آمدیم در سر از آشوبِ عقل شور
بر آتش از حرارتِ دل سینه چون تنور