ز باد بویِ عرق از حکیم نزاری قهستانی غزل 585
1. ز باد بویِ عرق چینِ یار می‌آید
خصوص آن که نسیمِ بهار می‌آید
حذر ز فتنۀ آن ترکِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 586
1. حذر ز فتنۀ آن ترکِ مست می باید
چنان که هر که بگیرد ز دست برباید
ملامت نیست گر از حکیم نزاری قهستانی غزل 587
1. ملامت نیست گر گویم مرا با دوست می باید
مگر قاضی بدین فتوا جوابی باز فرماید
بی خبری گر به هوش از حکیم نزاری قهستانی غزل 588
1. بی خبری گر به هوش باز نیاید
هیچ خلل در جهانِ راز نیاید
خیز و به یرغو بده از حکیم نزاری قهستانی غزل 589
1. خیز و به یرغو بده زود ایاغِ نبید
هین که ز اردویِ باغ ایل چیِ گل رسید
خوش آید به آوازِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 590
1. خوش آید به آوازِ بلبل نبید
سحر کاسه یی دو بباید چشید
ما را به سرِ کویِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 591
1. ما را به سرِ کویِ خرابات برآرید
این کارِ مهم تر ز مهمّات بر آرید
چه محنت است که از حکیم نزاری قهستانی غزل 592
1. چه محنت است که در عاشقی به ما نرسید
کجا شدیم که صد فتنه از قفا نرسید
مرا نماز نبوده از حکیم نزاری قهستانی غزل 593
1. مرا نماز نبوده ست هوش یار به عید
بیا که وقتِ نیازست می بیار به عید
زان گوشۀ دهن که از حکیم نزاری قهستانی غزل 594
1. زان گوشۀ دهن که شکر می کنی نثار
یک بوسه بی مِکاس بده جانِ من بیار
باز اوفتاد در از حکیم نزاری قهستانی غزل 595
1. باز اوفتاد در سرم از عشق خار خار
ای دل ترا که گفت سر آخر به خار خار
ز دوستانِ قدیمی از حکیم نزاری قهستانی غزل 596
1. ز دوستانِ قدیمی نظر دریغ مدار
ز کویِ ما به طوافی گذر دریغ مدار