که دیده ست چشمی از حکیم نزاری قهستانی غزل 561
1. که دیده ست چشمی که دریا بود
همه گرد دریا ثریا بود
نزاری که نیازش از حکیم نزاری قهستانی غزل 562
1. نزاری که نیازش به اهل راز بود
چه گونه توبه کند ور کند مجاز بود
مهر تو ای یار بی از حکیم نزاری قهستانی غزل 563
1. مهر تو ای یار بی وفا همه کین بود
عهد تو و قول استوار همین بود
کی به عشق افسرده از حکیم نزاری قهستانی غزل 564
1. کی به عشق افسرده اولی کی بود
خام را این سوز یعنی کی بود
بیا که مهر تو با از حکیم نزاری قهستانی غزل 565
1. بیا که مهر تو با جان ز جسم ما برود
محبت ازلی کی چنین ز جا برود
مرا که خون دل از از حکیم نزاری قهستانی غزل 566
1. مرا که خون دل از دیده همچو آب رود
چه گونه بر مژه ممکن بود که خواب رود
هیچم غم تو از دل از حکیم نزاری قهستانی غزل 567
1. هیچم غم تو از دل پر خون نمی‌رود
سودای لیلی از دل مجنون نمی‌رود
ای دل به اختیار از حکیم نزاری قهستانی غزل 568
1. ای دل به اختیار تو کاری نمی رود
کاری به اختیار تو باری نمی رود
قضای عشق چو نازل از حکیم نزاری قهستانی غزل 569
1. قضای عشق چو نازل شد احتراز چه سود
چو دل برفت مراعات دلنواز چه سود
قضا ز عشق چو نازل از حکیم نزاری قهستانی غزل 570
1. قضا ز عشق چو نازل شود گریز چه سود
دلم مکابره از دست شد ستیز چه سود
چون نه با مایی از حکیم نزاری قهستانی غزل 571
1. چون نه با مایی اگرچه خاص ما رایی چه سود
خاص ما را باش اگر نه زان که با مایی چه سود
ما را نه ممکن است از حکیم نزاری قهستانی غزل 572
1. ما را نه ممکن است که از تو به سر شود
گر حکمِ آفرینشِ عالم دگر شود