ساقیا تا خاطرم گیرد قرار از نزاری غزل 597
1. ساقیا تا خاطرم گیرد قرار
بیش تر هین هان بده کاسی سه چار
به هیچ بندگیی گرچه نیستم در کار از نزاری غزل 598
1. به هیچ بندگیی گرچه نیستم در کار
تو شرطِ بنده نوازیِ خود فرو مگذار
هم چنین عمری ست تا دیوانه وار از نزاری غزل 599
1. هم چنین عمری ست تا دیوانه وار
دست بر سر می زنم از عشقِ یار
ای صنمِ خرگهی خیمه برون زد بهار از نزاری غزل 600
1. ای صنمِ خرگهی خیمه برون زد بهار
گر ز جهان آگهی بادۀ نوشین بیار
بویِ بهشت می‌دمد از بامِ نوبهار از نزاری غزل 601
1. بویِ بهشت می‌دمد از بامِ نوبهار
هان تا به سر بریم خوش ایّامِ نوبهار
باغ چو دیباوشی‌ست در قدم نوبهار از نزاری غزل 602
1. باغ چو دیباوشی‌ست در قدم نوبهار
نالۀ مرغان خوش است بر رخِ گُل زار زار
فراموش کردم بلاد و دیار از نزاری غزل 603
1. فراموش کردم بلاد و دیار
که برگشت بخت و بیفتاد کار
تا تو را عشق به کلّی نکند زیر و زبر از نزاری غزل 604
1. تا تو را عشق به کلّی نکند زیر و زبر
کی شود جانِ تو از عالمِ ارواح خبر
غمِ جانانۀ ما بر دلِ ما اولاتر از نزاری غزل 605
1. غمِ جانانۀ ما بر دلِ ما اولاتر
دلِ دیوانۀ ما بندِ بلا اولاتر
بهر لِلّه امشب ای بادِ سحر از نزاری غزل 606
1. بهر لِلّه امشب ای بادِ سحر
بر سوادِ شهرِ قاین کن گذر
ای دل اگر عاشقی از سرجان درگذر از نزاری غزل 607
1. ای دل اگر عاشقی از سرجان درگذر
تیغ غمِ عشق بین قصّه مخوان الحذر
بی‌دوست این منم که چنین می‌برم به سر از نزاری غزل 608
1. بی‌دوست این منم که چنین می‌برم به سر
ای خاک بر سرِ من و خاکستر از زبر