پیرانه سرم کاری از حکیم نزاری قهستانی غزل 513
1. پیرانه سرم کاری پیش آمد و مشکل شد
ناچار چنین باشد هرکو ز پی دل شد
من از در تو به جایی از حکیم نزاری قهستانی غزل 514
1. من از در تو به جایی دگر نخواهم شد
به تیغ تیز ز کویت به در نخواهم شد
هر دل که مقیم لامکان از حکیم نزاری قهستانی غزل 515
1. هر دل که مقیم لامکان شد
در عالم امر قهرمان شد
پای هر کس که در از حکیم نزاری قهستانی غزل 516
1. پای هر کس که در آن سلسلهٔ مشکین شد
فارغ از قاعده و سنت اهل دین شد
دوست می دارم فلان از حکیم نزاری قهستانی غزل 517
1. دوست می دارم فلان را راست است آری چه شد
من شدم دیوانه ی لیلی ترا باری چه شد
گر دلم شد مبتلای از حکیم نزاری قهستانی غزل 518
1. گر دلم شد مبتلای عشق عیاری چه شد
سهل باشد زین بسی بوده ست بسیاری چه شد
مقری صبوح کرده از حکیم نزاری قهستانی غزل 519
1. مقری صبوح کرده بر مناره شد
آوازه منادیِ او بر ستاره شد
چو ماه از گنبد از حکیم نزاری قهستانی غزل 520
1. چو ماه از گنبد خضرا برآمد
به عذرا از درم عذرا برآمد
مرا که جان به دهان از حکیم نزاری قهستانی غزل 521
1. مرا که جان به دهان از فراق یار برآمد
هزار بار فرو شد هزار بار برآمد
از این حیات چه از حکیم نزاری قهستانی غزل 522
1. از این حیات چه حاصل که در فراق سرآمد
بیا که جان نزاری ز اشتیاق برآمد
هین که هنگام نای از حکیم نزاری قهستانی غزل 523
1. هین که هنگام نای و نوش آمد
بلبل مست در خروش آمد
باز پیرانه سرم از حکیم نزاری قهستانی غزل 524
1. باز پیرانه سرم واقعه یی پیش آمد
با که گویم که چه پیشِ من بی خویش آمد