مرا اگر چو دو چشمت هزار جان باشد از نزاری غزل 489
1. مرا اگر چو دو چشمت هزار جان باشد
چو حلقۀ کمرت با تو در میان باشد
مرا محبّتِ تو در میانِ جان باشد از نزاری غزل 490
1. مرا محبّتِ تو در میانِ جان باشد
نه هم چو مدّعیان بر سرِ زبان باشد
چنین سروِ روان دیگر نباشد از نزاری غزل 491
1. چنین سروِ روان دیگر نباشد
بر و بالا ازین خوش تر نباشد
تماشایِ او کردن آسان نباشد از نزاری غزل 492
1. تماشایِ او کردن آسان نباشد
مرا دیدۀ دیدنِ آن نباشد
در مذهبِ ما کعبه و بت خانه نباشد از نزاری غزل 493
1. در مذهبِ ما کعبه و بت خانه نباشد
اندیشۀ خویش و غمِ بیگانه نباشد
شرابِ تلخ هنی تر ز انگبین باشد از نزاری غزل 494
1. شرابِ تلخ هنی تر ز انگبین باشد
به خاصه کز کفِ سروِ سمن سرین باشد
مردِ دنیا نه اهلِ دین باشد از نزاری غزل 495
1. مردِ دنیا نه اهلِ دین باشد
بدگمان منکرِ یقین باشد
ترا خود رسمِ دل داری نباشد از نزاری غزل 496
1. ترا خود رسمِ دل داری نباشد
جز آیینِ جفا کاری نباشد
خوش وقتِ کسی کو را محبوب قرین باشد از نزاری غزل 497
1. خوش وقتِ کسی کو را محبوب قرین باشد
ما را بکشد باری گر هجر چنین باشد
هر که را عشق هم نشین باشد از نزاری غزل 498
1. هر که را عشق هم نشین باشد
جامۀ خوابش آتشین باشد
فراقِ یارِ سفر کرده گر چنین باشد از نزاری غزل 499
1. فراقِ یارِ سفر کرده گر چنین باشد
هلاکِ عاشقِ مسکین علی الیقین باشد
مرا در سینه گر رازی بود هم رازم او باشد از نزاری غزل 500
1. مرا در سینه گر رازی بود هم رازم او باشد
چو با او باشد اسرارم سر و کارم نکو باشد