که را طاقت امتحان از حکیم نزاری قهستانی غزل 501
1. که را طاقت امتحان تو باشد
مگر آن کسی را که آن تو باشد
مرا در سینه سودای از حکیم نزاری قهستانی غزل 502
1. مرا در سینه سودای تو باشد
سواد دیده در پای تو باشد
دلبر ما فرشته از حکیم نزاری قهستانی غزل 503
1. دلبر ما فرشته خو باشد
روح ما را فرح ازو باشد
به لطف تو نبود از حکیم نزاری قهستانی غزل 504
1. به لطف تو نبود گر بسی نکو باشد
کسی نگفت که ترک فرشته خو باشد
گر یاد کند یک شبَکم از حکیم نزاری قهستانی غزل 505
1. گر یاد کند یک شبَکم یار چه باشد
تا شاد شوم زو من غمخوار چه باشد
دلم تا کی چنین از حکیم نزاری قهستانی غزل 506
1. دلم تا کی چنین دیوانه باشد
چراغ عشق را پروانه باشد
مشنو که مرا جز از حکیم نزاری قهستانی غزل 507
1. مشنو که مرا جز تو یاری و کسی باشد
باتو ز جهان خوشتر گر خوش نفسی باشد
گر دگر باره مرا از حکیم نزاری قهستانی غزل 508
1. گر دگر باره مرا با تو وصالی باشد
خوش ملاقاتی و بس نادره حالی باشد
من که باشم که مرا از حکیم نزاری قهستانی غزل 509
1. من که باشم که مرا چون و چرایی باشد
یا چه مرغم که مرا با تو هوایی باشد
ساربان هشیار از حکیم نزاری قهستانی غزل 510
1. ساربان هشیار و اشتر زیر محمل مست شد
کاروانی چون شتر منزل به منزل مست شد
چشمه خضر دهانی‌ست از حکیم نزاری قهستانی غزل 511
1. چشمه خضر دهانی‌ست که جان می‌بخشد
روح را معجزه روح روان می‌بخشد
با دل از دست رفت از حکیم نزاری قهستانی غزل 512
1. با دل از دست رفت و کار دگر شد
بخت ز من برشکست و یار دگر شد