منتظرِ هدهدم تا ز سبا کی رسد از نزاری غزل 477
1. منتظرِ هدهدم تا ز سبا کی رسد
وز طرفِ گل سِتان پیکِ صبا کی رسد
چشم بر راهم که جانان کی رسد از نزاری غزل 478
1. چشم بر راهم که جانان کی رسد
با چمن سروِ خرامان کی رسد
ایلچیِ بادِ صبا می‌رسد از نزاری غزل 479
1. ایلچیِ بادِ صبا می‌رسد
پیکِ سلیمان ز کجا می‌رسد
من آزاد آمدم زان دوست کز دشمن بتر باشد از نزاری غزل 480
1. من آزاد آمدم زان دوست کز دشمن بتر باشد
به ظاهر معتبر گوید به باطن مختصر باشد
زان پیش که یارم را آهنگِ سفر باشد از نزاری غزل 481
1. زان پیش که یارم را آهنگِ سفر باشد
خوش باشد اگر وصلی یک بارِ دگر باشد
اگر به جایِ تو ما را کسی دگر باشد از نزاری غزل 482
1. اگر به جایِ تو ما را کسی دگر باشد
به جز خیال نه ممکن بود اگر باشد
نه چنان نیازمندم که صفت پذیر باشد از نزاری غزل 483
1. نه چنان نیازمندم که صفت پذیر باشد
به هزار نامه شرحش که دهم قصیر باشد
یار آن است که با یار موافق باشد از نزاری غزل 484
1. یار آن است که با یار موافق باشد
ایمن و ساکن و صافی دل و صادق باشد
تا با منت این ملال باشد از نزاری غزل 485
1. تا با منت این ملال باشد
کی با منت اتّصال باشد
به ترک دوستی کردن نه کار اهل دل باشد از نزاری غزل 486
1. به ترک دوستی کردن نه کار اهل دل باشد
ز روی اهل دل پیوسته نامحرم خجل باشد
چو رویِ یارِ من زیبا نباشد از نزاری غزل 487
1. چو رویِ یارِ من زیبا نباشد
قمر در خانۀ جوزا نباشد
تیغ کز دستِ دوستان باشد از نزاری غزل 488
1. تیغ کز دستِ دوستان باشد
زخمش آسایشِ روان باشد