امروز که باده از حکیم نزاری قهستانی غزل 453
1. امروز که باده می توان خورد
یک هفته بهانه می توان کرد
مرا مادر به شیرِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 454
1. مرا مادر به شیرِ عشق پرورد
پدر تعلیم در دیوانگی کرد
دولتِ آن کس که از حکیم نزاری قهستانی غزل 455
1. دولتِ آن کس که ترکِ جاه بگیرد
یوسفِ جان را ز قعرِ چاه بگیرد
در دهر کسی که یار از حکیم نزاری قهستانی غزل 456
1. در دهر کسی که یار گیرد
یاری چو من اختیار گیرد
زمانه عهد و وفا از حکیم نزاری قهستانی غزل 457
1. زمانه عهد و وفا عاقبت ز سر گیرد
مفارقت ز میان من و تو برگیرد
مشتاق لقا روی از حکیم نزاری قهستانی غزل 458
1. مشتاق لقا روی نظر باز نگیرد
هرگز قدم از بیم خطر باز نگیرد
میانه بخت دلم از حکیم نزاری قهستانی غزل 459
1. میانه بخت دلم گر کرانه‌ای گیرد
بلای صحبت خوبان بهانه‌ای گیرد
آتش عشق چو در سینه از حکیم نزاری قهستانی غزل 460
1. آتش عشق چو در سینه شرار اندازد
مرد را از زبر تخت به دار اندازد
یارِ ما ولوله از حکیم نزاری قهستانی غزل 461
1. یارِ ما ولوله در عالمِ راز اندازد
گر نقابی که برانداخته باز اندازد
دلی که پیشِ غم از حکیم نزاری قهستانی غزل 462
1. دلی که پیشِ غم از صابری سپر سازد
غذایِ دل مگر از گوشۀ جگر سازد
آن ترک که با ما از حکیم نزاری قهستانی غزل 463
1. آن ترک که با ما قدم از صدق و صفا زد
یاغی شد و بر یُرت گهِ عهد و وفا زد
گر مرا دل نواز از حکیم نزاری قهستانی غزل 464
1. گر مرا دل نواز بنوازد
رایتِ دولتم برافرازد