وداع یار گرامی از حکیم نزاری قهستانی غزل 441
1. وداع یار گرامی نمی توانم کرد
که بیش زَهرِ جدایی نمی توانم خورد
نگه به قول خرد از حکیم نزاری قهستانی غزل 442
1. نگه به قول خرد زین سپس نخواهم کرد
که زندگانی بی هم نفس نخواهم کرد
گر ز دل آهی برون از حکیم نزاری قهستانی غزل 443
1. گر ز دل آهی برون خواهیم کرد
عالمی را سرنگون خواهیم کرد
عید آمد و عزم مَی از حکیم نزاری قهستانی غزل 444
1. عید آمد و عزم مَی خواهیم کرد
عمر شد پس عیش کَی خواهیم کرد
هجر با روزگار از حکیم نزاری قهستانی غزل 445
1. هجر با روزگار من آن کرد
که صفت جز به وصل نتوان کرد
اگر تو را سر ما از حکیم نزاری قهستانی غزل 446
1. اگر تو را سر ما نیست عیب نتوان کرد
ز جانب تو رضا نیست عیب نتوان کرد
مرا مسخّر عقل از حکیم نزاری قهستانی غزل 447
1. مرا مسخّر عقل مجاز نتوان کرد
که رند را به ستم توبه باز نتوان کرد
وه چه غم بود که از حکیم نزاری قهستانی غزل 448
1. وه چه غم بود که بختم به تو منسوب نکرد
صبر از این بیش که من می کنم ایوب نکرد
هرکه را درد عشق از حکیم نزاری قهستانی غزل 449
1. هرکه را درد عشق داغ نکرد
نبوَد مرد اگرچه باشد مرد
یک ره برآورد ز از حکیم نزاری قهستانی غزل 450
1. یک ره برآورد ز تو هم روزگار گرد
بسیار چون ترا که سزا در کنار کرد
جانم فدایِ قاصدی از حکیم نزاری قهستانی غزل 451
1. جانم فدایِ قاصدی کز دوست مکتوب آورد
پیغامِ یوسف ناگهان نزدیکِ یعقوب آورد
تا عشق مرا گردِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 452
1. تا عشق مرا گردِ خرابات برآورد
از مسجد و محراب و مناجات برآورد