نه آن مرغی ست معشوقم از حکیم نزاری قهستانی غزل 405
1. نه آن مرغی ست معشوقم که در هر آشیان گنجد
کدامین آشیان کاندر زمین و آسمان گنجد
تولّا بی تبّرا از حکیم نزاری قهستانی غزل 406
1. تولّا بی تبّرا در نگنجد
دوالک بازی آن جا در نگنجد
درونِ مجمعِ مردان از حکیم نزاری قهستانی غزل 407
1. درونِ مجمعِ مردان پریشان در نمی‌گنجد
محبّت خانه خالی کن که جز جان در نمی‌گنجد
چه چاره سازم اگر از حکیم نزاری قهستانی غزل 408
1. چه چاره سازم اگر آن نگار برگردد
نهان شود ز من و آشکار برگردد
چه می کنم ز دلی از حکیم نزاری قهستانی غزل 409
1. چه می کنم ز دلی کو ز یار برگردد
روا بود که چنان دل ز دیده در گردد
اگرم باز ملاقات از حکیم نزاری قهستانی غزل 410
1. اگرم باز ملاقات میسّر گردد
بخت باز آید و ادبار ز من برگردد
دلم ز جورِ تو خون از حکیم نزاری قهستانی غزل 411
1. دلم ز جورِ تو خون گشت و برنمی‌گردد
ز راهِ دیده برون گشت و برنمی‌گردد
خانۀ تست بخفت از حکیم نزاری قهستانی غزل 412
1. خانۀ تست بخفت ار سرِ خوابت دارد
تا که را زهره و یارا که عذابت دارد
به دست آورده ام از حکیم نزاری قهستانی غزل 413
1. به دست آورده ام یاری که رویی چون قمر دارد
دهانی چون لبِ شیرین لبانی چون شکر دارد
هم چو من دل بری از حکیم نزاری قهستانی غزل 414
1. هم چو من دل بری که جان دارد
کس ندانم که در جهان دارد
فراقِ یارِ سفر از حکیم نزاری قهستانی غزل 415
1. فراقِ یارِ سفر کرده رویِ آن دارد
که قصدِ جانِ منِ زارِ ناتوان دارد
فروغِ طلعتِ رویِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 416
1. فروغِ طلعتِ رویِ تو آفتاب ندارد
نسیمِ ناقۀ زلفِ تو مشکِ ناب ندارد