یک نفسی بیا که بر دیده و سر نشانمت از نزاری غزل 370
1. یک نفسی بیا که بر دیده و سر نشانمت
چند به زاری و شفاعت بر خویش خوانمت
بیا و بوسه بده از آن لبان خندانت از نزاری غزل 371
1. بیا و بوسه بده از آن لبان خندانت
که در دلم زدی آتش به آب دندانت
الغیاث از جفت و طاق ابروانت از نزاری غزل 372
1. الغیاث از جفت و طاق ابروانت
دین و دل شد در سر آن هر دوانت
جانا دلی چه سوزی کان هست جای گاهت از نزاری غزل 373
1. جانا دلی چه سوزی کان هست جای گاهت
ماها تنی چه کاهی کان هست در پناهت
به دیدار تو مشتاقم به غایت از نزاری غزل 374
1. به دیدار تو مشتاقم به غایت
ندارد آرزومندی نهایت
ای حقه ی نقد جان بر طاق دو ابرویت از نزاری غزل 375
1. ای حقه ی نقد جان بر طاق دو ابرویت
وی حلقه ی جان و دل پیرامن گیسویت
گلبن فراز تخت چمن بر نهاده تاج از نزاری غزل 376
1. گلبن فراز تخت چمن بر نهاده تاج
بستان به حکم باده ز ملک وجود باج
هر گدایی نتواند که نهد بر سرتاج از نزاری غزل 377
1. هر گدایی نتواند که نهد بر سرتاج
لایق دار انا الحق نبود هر حلاّج
همین که بانگ بر آید که فالق الصباح از نزاری غزل 378
1. همین که بانگ بر آید که فالق الصباح
غذای روح طلب کن بخواه کوزه راح
شبنم نشسته بر ورق گل علی الصباح از نزاری غزل 379
1. شبنم نشسته بر ورق گل علی الصباح
خواهی که روح تازه برآید بیار راح
باده خوریم ز اول شب تا دم صباح از نزاری غزل 380
1. باده خوریم ز اول شب تا دم صباح
مستی کنیم چون شتران علم جناح
راحت روح من است رایحه روح راح از نزاری غزل 381
1. راحت روح من است رایحه روح راح
تا به صباح از مسا تا به مسا از صباح