دریغ عمر که بی از حکیم نزاری قهستانی غزل 346
1. دریغ عمر که بی روی آن نگار برفت
در انتظار شد و ایام و روزگار برفت
چه جای دشمنی است از حکیم نزاری قهستانی غزل 347
1. چه جای دشمنی است آن که یار کرد و برفت
به اختیار سفر اختیار کرد و برفت
گرمرا در بی هشی از حکیم نزاری قهستانی غزل 348
1. گرمرا در بی هشی با دوست کاری رفت رفت
بی دلی را گر زدستش اختیاری رفت رفت
از آن سبب دل من از حکیم نزاری قهستانی غزل 349
1. از آن سبب دل من ترک خورد و خواب گرفت
که صبح و شام و شب و روز با شراب گرفت
دلم از تو دل برنخواهد از حکیم نزاری قهستانی غزل 350
1. دلم از تو دل برنخواهد گرفت
پی یار دیگر مخواهد گرفت
بوی عرق چین تو از حکیم نزاری قهستانی غزل 351
1. بوی عرق چین تو باد صبا برگرفت
یا زخواص بهار نشو و نما برگرفت
تا دل مجنون ما از حکیم نزاری قهستانی غزل 352
1. تا دل مجنون ما راه قلندر گرفت
هر چه نه لیلیش بود از همه دل برگرفت
خیال دوست ز من از حکیم نزاری قهستانی غزل 353
1. خیال دوست ز من خورد و خواب بازگرفت
بسوخت وز جگر تشنه آب بازگرفت
ما دگر بوی کسی از حکیم نزاری قهستانی غزل 354
1. ما دگر بوی کسی برنتوانیم گرفت
هر زمان شیوه ی دیگر نتوانیم گرفت
به هیچ انجمن داستانی از حکیم نزاری قهستانی غزل 355
1. به هیچ انجمن داستانی نرفت
که از حال من هم چنانی نرفت
عقل نه این دید از حکیم نزاری قهستانی غزل 356
1. عقل نه این دید نه آن باز گفت
عشق به من نام و نشان باز گفت
نگارم را ز جان از حکیم نزاری قهستانی غزل 357
1. نگارم را ز جان خوشتر توان گفت
لبش را چشمه کوثر توان گفت