تو را سری که به از حکیم نزاری قهستانی غزل 322
1. تو را سری که به پیمان من درآری نیست
مرا دلی که به دست غمش سپاری نیست
رهِ عشّاق سپردن از حکیم نزاری قهستانی غزل 323
1. رهِ عشّاق سپردن به دل آزاری نیست
جز به دل سوزی و دل جویی و دل داری نیست
خوش تر از عشق پرستی از حکیم نزاری قهستانی غزل 324
1. خوش تر از عشق پرستی به جهان کاری نیست
جان ندارد که دلش از پی دل داری نیست
ای جا که منم تا از حکیم نزاری قهستانی غزل 325
1. ای جا که منم تا به خرابات بسی نیست
لیکن چه کنم محرم این راز کسی نیست
ای هم نفسان لایق از حکیم نزاری قهستانی غزل 326
1. ای هم نفسان لایق من هم نفسی نیست
در خورد من آخر چه کسم من که کسی نیست
گر تو بر کشتن من از حکیم نزاری قهستانی غزل 327
1. گر تو بر کشتن من حکم کنی باکی نیست
هیچ دلبستگی از بهر چو من خاکی نیست
یک نفس خیل خیال از حکیم نزاری قهستانی غزل 328
1. یک نفس خیل خیال از نظرم خالی نیست
ناودان مژه از آب سرم خالی نیست
هر چه نسیه ست جز از حکیم نزاری قهستانی غزل 329
1. هر چه نسیه ست جز خیالی نیست
پس خیال تو جز محالی نیست
ایبها العشّاق از حکیم نزاری قهستانی غزل 330
1. ایبها العشّاق این کار به آسانی نیست
عشق کآسودگی تن طلبد جانی نیست
شب فراق که را طاقت از حکیم نزاری قهستانی غزل 331
1. شب فراق که را طاقت شکیبایی ست
عذاب مردم عاشق بلای تنهایی ست
آه و واویلا کم از حکیم نزاری قهستانی غزل 332
1. آه و واویلا کم برگ شکیبایی نیست
هیچ مشکل بتر از محنت تنهایی نیست
هر کجا بی دلی و از حکیم نزاری قهستانی غزل 333
1. هر کجا بی دلی و برناییست
مانده در دام عشق زیباییست