رجب آمد سه ماه از حکیم نزاری قهستانی غزل 334
1. رجب آمد سه ماه باید داشت
شرط طاعت نگاه باید داشت
مرا ز دوست به زنجیر از حکیم نزاری قهستانی غزل 335
1. مرا ز دوست به زنجیر باز نتوان داشت
به دفع وعده و تاخیر باز نتوان داشت
رمضان سلّمه الله از حکیم نزاری قهستانی غزل 336
1. رمضان سلّمه الله به سلامت بگذشت
می بیارید که طوفان ملامت بگذشت
دریغ عمر که بی از حکیم نزاری قهستانی غزل 337
1. دریغ عمر که بی روی دوستان بگذشت
چو باد صبح که بر طرف بوستان بگذشت
چه فتنه بود که از حکیم نزاری قهستانی غزل 338
1. چه فتنه بود که در عید گه جنان بگذشت
سواره بر من مسکین ناتوان بگذشت
جانا بیا که مدت از حکیم نزاری قهستانی غزل 339
1. جانا بیا که مدت هجران ز حد گذشت
تشویش روزگار پریشان ز حد گذشت
بر دست چون بود از حکیم نزاری قهستانی غزل 340
1. بر دست چون بود می و صبح و کنار کشت
با دوستان همدم و یاران خوش جهشت
هزار یادِ بر و از حکیم نزاری قهستانی غزل 341
1. هزار یادِ بر و گردن و بناگوشت
هزار یاد سر و دست و بازو و دوشت
دوش با جمعی حواری از حکیم نزاری قهستانی غزل 342
1. دوش با جمعی حواری باده خوردم در بهشت
مجلسی دیدم همه عیسی دم و مریم جهشت
اگر فراق نباشد از حکیم نزاری قهستانی غزل 343
1. اگر فراق نباشد چه دوزخ و چه بهشت
چو اصل صورت معنی بود چه خوب و چه زشت
هر که با دوست آشنایی از حکیم نزاری قهستانی غزل 344
1. هر که با دوست آشنایی یافت
ز آفت خویشتن رهایی یافت
آوخ آوخ که جگرگوشه از حکیم نزاری قهستانی غزل 345
1. آوخ آوخ که جگرگوشه دگر بار برفت
دل به جان آمد از آن روز که دلدار برفت