خرابم از آن نرگسِ نیم مست از نزاری غزل 251
1. خرابم از آن نرگسِ نیم مست
تمام اختیارم برون شد ز دست
مست آمدیم و باز چنان می‌رویم مست از نزاری غزل 252
1. مست آمدیم و باز چنان می‌رویم مست
کز هر چه نیست بی‌خبرانیم و هر چه هست
چه کنم با دلِ شوریدهء دیوانهء مست از نزاری غزل 253
1. چه کنم با دلِ شوریدهء دیوانهء مست
که دگر باره سرآسیمه شد و رفت از دست
مستم امروز چنین مستی مست از نزاری غزل 254
1. مستم امروز چنین مستی مست
که زمن نیستی آمد در هست
چون جان و دلم ملازمِ اوست از نزاری غزل 255
1. چون جان و دلم ملازمِ اوست
بنشست به جایِ جان و دل دوست
جانم فدایِ آن که دلم مبتلای اوست از نزاری غزل 256
1. جانم فدایِ آن که دلم مبتلای اوست
جان و جهان و هر چه دگر از برای اوست
اقبال قاصدی که رسد از جنابِ دوست از نزاری غزل 257
1. اقبال قاصدی که رسد از جنابِ دوست
فرخنده طالعی که ببوسم خطابِ دوست
صباح بر سرم آمد خیالِ طلعتِ دوست از نزاری غزل 258
1. صباح بر سرم آمد خیالِ طلعتِ دوست
چنان نمود مثالم که خود معاینه اوست
بس است مونسِ جانم خیالِ طلعتِ دوست از نزاری غزل 259
1. بس است مونسِ جانم خیالِ طلعتِ دوست
که قانعم به خیالش ببین که رخ چه نکوست
که باشد آن‌که ترا بیند و ندارد دوست از نزاری غزل 260
1. که باشد آن‌که ترا بیند و ندارد دوست
بدت مباد کَت از پای تا به فرق نکوست
ای که جانم به فدایِ قد خوش منظرِ دوست از نزاری غزل 261
1. ای که جانم به فدایِ قد خوش منظرِ دوست
کاش صد جان دگر داشتمی در خور دوست
دِلا به عالمِ معنی طلب وصال از دوست از نزاری غزل 262
1. دِلا به عالمِ معنی طلب وصال از دوست
وصالِ عالمِ صورت بود محال از دوست