خرابم از آن نرگسِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 251
1. خرابم از آن نرگسِ نیم مست
تمام اختیارم برون شد ز دست
مست آمدیم و باز از حکیم نزاری قهستانی غزل 252
1. مست آمدیم و باز چنان می‌رویم مست
کز هر چه نیست بی‌خبرانیم و هر چه هست
چه کنم با دلِ شوریدهء از حکیم نزاری قهستانی غزل 253
1. چه کنم با دلِ شوریدهء دیوانهء مست
که دگر باره سرآسیمه شد و رفت از دست
مستم امروز چنین از حکیم نزاری قهستانی غزل 254
1. مستم امروز چنین مستی مست
که زمن نیستی آمد در هست
چون جان و دلم ملازمِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 255
1. چون جان و دلم ملازمِ اوست
بنشست به جایِ جان و دل دوست
جانم فدایِ آن از حکیم نزاری قهستانی غزل 256
1. جانم فدایِ آن که دلم مبتلای اوست
جان و جهان و هر چه دگر از برای اوست
اقبال قاصدی که از حکیم نزاری قهستانی غزل 257
1. اقبال قاصدی که رسد از جنابِ دوست
فرخنده طالعی که ببوسم خطابِ دوست
صباح بر سرم آمد از حکیم نزاری قهستانی غزل 258
1. صباح بر سرم آمد خیالِ طلعتِ دوست
چنان نمود مثالم که خود معاینه اوست
بس است مونسِ جانم از حکیم نزاری قهستانی غزل 259
1. بس است مونسِ جانم خیالِ طلعتِ دوست
که قانعم به خیالش ببین که رخ چه نکوست
که باشد آن‌که از حکیم نزاری قهستانی غزل 260
1. که باشد آن‌که ترا بیند و ندارد دوست
بدت مباد کَت از پای تا به فرق نکوست
ای که جانم به فدایِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 261
1. ای که جانم به فدایِ قد خوش منظرِ دوست
کاش صد جان دگر داشتمی در خور دوست
دِلا به عالمِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 262
1. دِلا به عالمِ معنی طلب وصال از دوست
وصالِ عالمِ صورت بود محال از دوست