گوش بر آواز و چشمم از حکیم نزاری قهستانی غزل 227
1. گوش بر آواز و چشمم بر درست
شور از آن شیرین‌زبانم در سرست
آن را که در فراق از حکیم نزاری قهستانی غزل 228
1. آن را که در فراق صبوری میسرست
عشقش همیشه بر هوس دل مقدر است
چه عیش‌ها دگر از حکیم نزاری قهستانی غزل 229
1. چه عیش‌ها دگر اصحاب را کزین سفرست
مگر مرا که وجود از حیات بی‌خبر است
گرچه در روح صبا از حکیم نزاری قهستانی غزل 230
1. گرچه در روح صبا مطلق حیاتی دیگرست
در عرق‌چین نگارم رایحاتی دیگرست
بر جمال دوست ما از حکیم نزاری قهستانی غزل 231
1. بر جمال دوست ما را وجد و حالی دیگرست
عاشقان را چشم باطن بر جمالی دیگرست
مرا عشق جانانه‌ای از حکیم نزاری قهستانی غزل 232
1. مرا عشق جانانه‌ای دیگرست
مپندار بیگانه‌ای دیگرست
نور رخ تو صاف‌تر از حکیم نزاری قهستانی غزل 233
1. نور رخ تو صاف‌تر از چشمهٔ خورست
خاک در تو پاک‌تر از حوض کوثر است
یار ما را همچو از حکیم نزاری قهستانی غزل 234
1. یار ما را همچو روح الله دمی جان‌پرورست
گرد بر گرد لبش چون چشمهٔ خضر اخضر است
هر دل که ز مهر غرق از حکیم نزاری قهستانی غزل 235
1. هر دل که ز مهر غرق نورست
با دوست همیشه در حضورست
مرا از روی خوبان از حکیم نزاری قهستانی غزل 236
1. مرا از روی خوبان ناگزیرست
نظر بر شاهدان چشمم منیرست
به دیدار توام از حکیم نزاری قهستانی غزل 237
1. به دیدار توام چندان نیازست
که شرحش چون شبِ هجران درازست
در کویِ خرابات از حکیم نزاری قهستانی غزل 238
1. در کویِ خرابات کسی را که نیازست
هشیاری و مستیش همه عین نمازست