محبتی که میان من و تو موجود است از نزاری غزل 215
1. محبتی که میان من و تو موجود است
پس از من و تو بماند که پیش ما بوده ست
من پیش از این که داشتمی پای دل ز دست از نزاری غزل 216
1. من پیش از این که داشتمی پای دل ز دست
هرگز نرفتمی ز پی بی دلان مست
ساقی سر خم زود برانداز که عید است از نزاری غزل 217
1. ساقی سر خم زود برانداز که عید است
پژمان منشین بزم فروساز که عید است
دلم هنوز به پیرانه سر گرفتارست از نزاری غزل 218
1. دلم هنوز به پیرانه سر گرفتارست
هنوز در سرم آشوب عشق بسیارست
گر از دل باز گویم بیقرار است از نزاری غزل 219
1. گر از دل باز گویم بیقرار است
وگر از دیده خونش در کنارست
فراق یار گرامی عجیب دشوارست از نزاری غزل 220
1. فراق یار گرامی عجیب دشوارست
علی الخصوص کسی را که دل گرفتارست
قصد به جان کرده ای ای دل محنت پرست از نزاری غزل 221
1. قصد به جان کرده ای ای دل محنت پرست
دیده نهادی به صبر ، دوست بدادی ز دست
چون بخواند حاسدم آتش پرست از نزاری غزل 222
1. چون بخواند حاسدم آتش پرست
چون مرا بیند چنین آتش بدست
در حضور دوستان می پرست از نزاری غزل 223
1. در حضور دوستان می پرست
این گواهی میدهم اندر الست
یک نفس با همدمی از هردو عالم خوش ترست از نزاری غزل 224
1. یک نفس با همدمی از هردو عالم خوش ترست
کنج خلوت خانه ای از ملکت جم خوش ترست
جام تلخ از جان شیرین خوش ترست از نزاری غزل 225
1. جام تلخ از جان شیرین خوش ترست
جان رز در جام زرّین خوش ترست
عشق پیدا از نهان لایق‌ترست از نزاری غزل 226
1. عشق پیدا از نهان لایق‌ترست
زآن که تحقیق از گمان لایق‌ترست