محبتی که میان از حکیم نزاری قهستانی غزل 215
1. محبتی که میان من و تو موجود است
پس از من و تو بماند که پیش ما بوده ست
من پیش از این که از حکیم نزاری قهستانی غزل 216
1. من پیش از این که داشتمی پای دل ز دست
هرگز نرفتمی ز پی بی دلان مست
ساقی سر خم زود از حکیم نزاری قهستانی غزل 217
1. ساقی سر خم زود برانداز که عید است
پژمان منشین بزم فروساز که عید است
دلم هنوز به پیرانه از حکیم نزاری قهستانی غزل 218
1. دلم هنوز به پیرانه سر گرفتارست
هنوز در سرم آشوب عشق بسیارست
گر از دل باز گویم از حکیم نزاری قهستانی غزل 219
1. گر از دل باز گویم بیقرار است
وگر از دیده خونش در کنارست
فراق یار گرامی از حکیم نزاری قهستانی غزل 220
1. فراق یار گرامی عجیب دشوارست
علی الخصوص کسی را که دل گرفتارست
قصد به جان کرده از حکیم نزاری قهستانی غزل 221
1. قصد به جان کرده ای ای دل محنت پرست
دیده نهادی به صبر ، دوست بدادی ز دست
چون بخواند حاسدم از حکیم نزاری قهستانی غزل 222
1. چون بخواند حاسدم آتش پرست
چون مرا بیند چنین آتش بدست
در حضور دوستان از حکیم نزاری قهستانی غزل 223
1. در حضور دوستان می پرست
این گواهی میدهم اندر الست
یک نفس با همدمی از حکیم نزاری قهستانی غزل 224
1. یک نفس با همدمی از هردو عالم خوش ترست
کنج خلوت خانه ای از ملکت جم خوش ترست
جام تلخ از جان از حکیم نزاری قهستانی غزل 225
1. جام تلخ از جان شیرین خوش ترست
جان رز در جام زرّین خوش ترست
عشق پیدا از نهان از حکیم نزاری قهستانی غزل 226
1. عشق پیدا از نهان لایق‌ترست
زآن که تحقیق از گمان لایق‌ترست