شب هجران تباه از حکیم نزاری قهستانی غزل 191
1. شب هجران تباه اندر تباه است
جهان برچشمِ من چون شب سیاه است
می بده که در دادنِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 192
1. می بده که در دادنِ می یاری هاست
کار این است دگرها همه بی کاری هاست
تشنیعِ خلق برمن از حکیم نزاری قهستانی غزل 193
1. تشنیعِ خلق برمن ازین خاک ساری است
وین آب دیر شد که در این جوی جاری است
خوش ولایت ها که از حکیم نزاری قهستانی غزل 194
1. خوش ولایت ها که در تحتِ امورِ اولیاست
مصرِ استغنا و رومِ فقر و بغدادِ رضاست
با تو ما را اتّصالِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 195
1. با تو ما را اتّصالِ جانی است
وین حدیث از عالمِ روحانی است
عرق چین تو بویی از حکیم نزاری قهستانی غزل 196
1. عرق چین تو بویی بر صبا بست
صبا بر جنبش شریان ما بست
گر از خیال مرا از حکیم نزاری قهستانی غزل 197
1. گر از خیال مرا با تو دوش صورت بست
که در مقام وفا با منت نفاقی هست
یارب مرا خلاص از حکیم نزاری قهستانی غزل 198
1. یارب مرا خلاص ده از هر چه غیر توست
تا جز تو را نبایدم الّا هم از تو جست
ای من غلام آنکه از حکیم نزاری قهستانی غزل 199
1. ای من غلام آنکه غلام غلام توست
در آرزوی جرعه ی جام مدام توست
تو در آ خانه کیا از حکیم نزاری قهستانی غزل 200
1. تو در آ خانه کیا کیست دگر خانهٔ توست
من کی‌ام هیچ به جز تو همه بیگانهٔ توست
گر بدانی چه در از حکیم نزاری قهستانی غزل 201
1. گر بدانی چه در قنینه ی توست
جام جم ساغر کمینه ی توست
دیر شد تا در سرم از حکیم نزاری قهستانی غزل 202
1. دیر شد تا در سرم سودای تست
دل به صد جان واله و شیدای تست