اگر عنایت غم نیستی از حکیم نزاری قهستانی غزل 180
1. اگر عنایت غم نیستی که یار من است
که را غم من و اندوه بیشمار من است
نتیجه ای که زافکار از حکیم نزاری قهستانی غزل 181
1. نتیجه ای که زافکار نیم جان من است
وبال چشم و دماغ و تن و توان من است
گر رقیبش دشمن از حکیم نزاری قهستانی غزل 182
1. گر رقیبش دشمن جان است رضوان من است
ورهمه مالک بود در راه او جان من است
شراب خانه ی وحدت از حکیم نزاری قهستانی غزل 183
1. شراب خانه ی وحدت که انزوای من است
درو وساده ی تحقیق متّکای من است
سرّی که در اوصاف از حکیم نزاری قهستانی غزل 184
1. سرّی که در اوصاف و مقامات جنون است
از باصره و سامعه و نطق برون است
گر بدانی لمن الملک از حکیم نزاری قهستانی غزل 185
1. گر بدانی لمن الملک این است
اطلبوا العلم ولو بالصّین است
دلی کآن دل به نور از حکیم نزاری قهستانی غزل 186
1. دلی کآن دل به نور نفس بیناست
نظر گاهش رخ معشوقه ی ماست
آنجا همه شیر و از حکیم نزاری قهستانی غزل 187
1. آنجا همه شیر و انگبین است
این جا بنگر که همچنین است
کنون که قبله ی از حکیم نزاری قهستانی غزل 188
1. کنون که قبله ی من روی آن نگارین است
سجود پیش رخ او کنم که راه این است
بتی لاغر میان از حکیم نزاری قهستانی غزل 189
1. بتی لاغر میان فربه سرین است
که از سودای او خلقی حزین است
شاد کن جان من که از حکیم نزاری قهستانی غزل 190
1. شاد کن جان من که غمگین است
رحم کن بر دلم که مسکین است