پیام داد به من هاتف سحرگاهی از نزاری غزل 1358
1. پیام داد به من هاتف سحرگاهی
که نیم شب به حمل رفت شمس از ماهی
هرگز نکنی به ما نگاهی از نزاری غزل 1359
1. هرگز نکنی به ما نگاهی
دادی ندهی به دادخواهی
بتی در خیمه ی دیدم چو ماهی از نزاری غزل 1360
1. بتی در خیمه ی دیدم چو ماهی
که بازو کرده بر رخ تکیه گاهی
عشق است نه هر چنان که خواهی از نزاری غزل 1361
1. عشق است نه هر چنان که خواهی
دردست و نیازِ صبح‌گاهی
من ز می کی توبه کردم این چه بهتان است هی از نزاری غزل 1362
1. من ز می کی توبه کردم این چه بهتان است هی
توبه و من حاش لله توبه کی کردم ز می
دریغ عمر که بی‌هوده صرف شد هی هی از نزاری غزل 1363
1. دریغ عمر که بی‌هوده صرف شد هی هی
من و شبی و زمانی و لحظه ای بی می
عشق آمد و بر هم زد بنیادِ شکیبایی از نزاری غزل 1364
1. عشق آمد و بر هم زد بنیادِ شکیبایی
ای عقل درین منزل مِن بعد چه می‌پایی
به پای مردیِ عقل از رهِ شکیبایی از نزاری غزل 1365
1. به پای مردیِ عقل از رهِ شکیبایی
کجا روم که محال است عقل و سودایی
نه صبر ماند مرا بی تو نه شکیبایی از نزاری غزل 1366
1. نه صبر ماند مرا بی تو نه شکیبایی
خدات خصم اگر بر دلم نبخشایی
نه قرار داده بودی که شبی به خلوت آیی از نزاری غزل 1367
1. نه قرار داده بودی که شبی به خلوت آیی
بگذشت روزگاری و نیامدی کجایی
دلم را دیده‌ام روز جایی و عجب جایی از نزاری غزل 1368
1. دلم را دیده‌ام روز جایی و عجب جایی
خوشی بنشسته بر طاقِ دو ابروی دل‌آرایی
ندارم محرمِ رازی که پیغامی برد جایی از نزاری غزل 1369
1. ندارم محرمِ رازی که پیغامی برد جایی
درین غم بنگرد رویی برین مشکل زند رایی