دل میبری به غارت و شلتاق می کنی از نزاری غزل 1335
1. دل میبری به غارت و شلتاق می کنی
وز غمزه فتنه ها که در آفاق می کنی
زان خوشه نغوله که آونگ می کنی از نزاری غزل 1336
1. زان خوشه نغوله که آونگ می کنی
بل زان دو فتنه این همه نیرنگ می کنی
دریغ چون تو نگاری به دست اهرمنی از نزاری غزل 1337
1. دریغ چون تو نگاری به دست اهرمنی
چرا خدای ندادت به دست همچو منی
بر آواز چنگ و رباب و دف و نی از نزاری غزل 1338
1. بر آواز چنگ و رباب و دف و نی
بنه بر کفم ساقیا ساغرِ می
به جان نزدیکِ جانانم مسافت گرچه کوته کنی از نزاری غزل 1339
1. به جان نزدیکِ جانانم مسافت گرچه کوته کنی
محبت عالمی دارد که جز جان را در او ره نی
ای گر درآید از درم سرمست یار قاینی از نزاری غزل 1340
1. ای گر درآید از درم سرمست یار قاینی
بر جان نهم، بر دل نهم، دستِ نگار قاینی
ای ملامت گر اگر شاهدِ ما را بینی از نزاری غزل 1341
1. ای ملامت گر اگر شاهدِ ما را بینی
بیش بر ره گذرِ چون و چرا ننشینی
تا به کی عجب و شرک و خود بینی از نزاری غزل 1342
1. تا به کی عجب و شرک و خود بینی
با خدا باش تا خدا بینی
به لطفِ تست مرا گر صواب می بینی از نزاری غزل 1343
1. به لطفِ تست مرا گر صواب می بینی
توقعی که درآیی دمی و بنشینی
ای زندگیِ جان ها الّا به تو جان حی نی از نزاری غزل 1344
1. ای زندگیِ جان ها الّا به تو جان حی نی
این جا که منم آری آن جا شی و لا شی نی
ای بی تو دلِ مرا قراری نی از نزاری غزل 1345
1. ای بی تو دلِ مرا قراری نی
هیچم ز میانِ تو کناری نی