چه باشد اربه از حکیم نزاری قهستانی غزل 1251
1. چه باشد اربه ملاقات چاره‌ای سازی
مرا شبی دگر از رویِ لطف بنوازی
...
به حال من چه شود از حکیم نزاری قهستانی غزل 1252
1. به حال من چه شود گر نظر کنی روزی
برین شکسته‌ی هجران گذر کنی روزی
...
خوشا که موسمِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1253
1. خوشا که موسمِ گل بامداد برخیزی
به باغ باده خوریّ و ز خلق بگریزی
...
اگر چه سوخته‌ام از حکیم نزاری قهستانی غزل 1254
1. اگر چه سوخته‌ام در بلای عشق بسی
به عمر خود دل ازین سان نداده‌ام به کسی
...
به اعتقاد نزاری از حکیم نزاری قهستانی غزل 1255
1. به اعتقاد نزاری عزیزتر به بسی
زهر چه در همه آفاق هست هم‌نفسی
...
حرام بر من اگر از حکیم نزاری قهستانی غزل 1256
1. حرام بر من اگر بی تو می زنم نفسی
و گر ز چشم پر آبم نمی رود ارسی
...
بمیرو تا نبود از حکیم نزاری قهستانی غزل 1257
1. بمیرو تا نبود هم نفس مزن نفسی
که مرگ بهتر از این زندگی بود به بسی
...
گر یاد روزگار از حکیم نزاری قهستانی غزل 1258
1. گر یاد روزگار فراغت کند کسی
چون محنت از پس است تفاوت کند بسی
...
کس ندارم که پیامی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1259
1. کس ندارم که پیامی برد از من به کسی
چون کنم دسترسم نیست به فریاد رسی
...
گر ز مردان صاحب از حکیم نزاری قهستانی غزل 1260
1. گر ز مردان صاحب درد باشی
در مردی زنی گر مرد باشی
...
مرا تا جان و دل از حکیم نزاری قهستانی غزل 1261
1. مرا تا جان و دل باشد به جای جان و دل باشی
وگر این هر دو می خواهی ببر از ما بحل باشی
...
ترا با خویش کاری از حکیم نزاری قهستانی غزل 1262
1. ترا با خویش کاری نیست تا با خویشتن باشی
اگر از خود برون آیی همه جان غیر تن باشی
...