به ناموس آتش از حکیم نزاری قهستانی غزل 1240
1. به ناموس آتش اندر زن بیار آن آبِ انگوری
که ناممکن بود مستی نهان کردن به مستوری
...
موحّدوار کن از حکیم نزاری قهستانی غزل 1241
1. موحّدوار کن در عشق سیری
مبین گر صادقی جز دوست غیری
...
تا نیستی خود از حکیم نزاری قهستانی غزل 1242
1. تا نیستی خود را از راه برنگیری
هرگز طریق هستی از راه برنگیری
...
بر ما به گناهی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1243
1. بر ما به گناهی که نکردیم نگیری
ور نیز بکردیم شفاعت بپذیری
...
مگر تقدیر دل از حکیم نزاری قهستانی غزل 1244
1. مگر تقدیر دل باری به غم رفته ست و سر بازی
الا ای دل چه می ترسی به جان من چه می نازی
...
چه دلبری که به از حکیم نزاری قهستانی غزل 1245
1. چه دلبری که به دل داریی نپردازی
همین و بس که دل می بری به طنّازی
...
گر چه مشغولی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1246
1. گر چه مشغولی و با بنده نمی پردازی
هم توانی ز سر لطف که کاری سازی
...
همای وارم اگر از حکیم نزاری قهستانی غزل 1247
1. همای وارم اگر سایه بر سر اندازی
بر آفرینش عالم کنم سرافرازی
...
زبان دراو مکش از حکیم نزاری قهستانی غزل 1248
1. زبان دراو مکش ای بی بصر به دست درازی
که پاک سیرت و پاکیزه دامن است و نمازی
...
گرم به کینه بسوزی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1249
1. گرم به کینه بسوزی وگر به مهر بسازی
ز بندگان مطیعم حقیقتی نه مجازی
...
شبی گر اتّفاق از حکیم نزاری قهستانی غزل 1250
1. شبی گر اتّفاق افتد که با ما خلوتی سازی
حجاب از راه برگیری نقاب از رخ براندازی
...