دوش آمد و گفت از حکیم نزاری قهستانی غزل 1204
1. دوش آمد و گفت در چه کاری
از دست شدی سرِ چه داری
...
خوش ایّامی و از حکیم نزاری قهستانی غزل 1205
1. خوش ایّامی و خرّم روزگاری
که صحبت داشتم با تو یاری
...
دل ببرد از من از حکیم نزاری قهستانی غزل 1206
1. دل ببرد از من بتی زیبا نگاری
ماه‌رویی سرو قدّی گل عذاری
...
نیک‌بخت است از حکیم نزاری قهستانی غزل 1207
1. نیک‌بخت است که دارد چو تو یاری و نگاری
من ندیدم به نکورویی و خوبیِ تو باری
...
باز دلم صید کرد از حکیم نزاری قهستانی غزل 1208
1. باز دلم صید کرد طرفه نگاری
سرو قدی غنچه سینه لاله عذاری
...
مرا گر یار خواهد از حکیم نزاری قهستانی غزل 1209
1. مرا گر یار خواهد گفت رو بر بند زنّاری
نخواهم گفت نی خواهم زمین بوسید و گفت آری
...
یار مرا وعده از حکیم نزاری قهستانی غزل 1210
1. یار مرا وعده داد بوس و کناری
باز ز من کرد در میانه کناری
...
آرزو می کندم از حکیم نزاری قهستانی غزل 1211
1. آرزو می کندم با تو شبی بوس و کناری
باز بر گردن من زلف تو پیچیده چو ماری
...
مپسند یارا ما از حکیم نزاری قهستانی غزل 1212
1. مپسند یارا ما را به خواری
کینی و بغضی با ما نداری
...
دگر بار از نسیم از حکیم نزاری قهستانی غزل 1213
1. دگر بار از نسیم نو بهاری
خجل شد نافۀ مشکِ تتاری
...
بیا یارا که آمد از حکیم نزاری قهستانی غزل 1214
1. بیا یارا که آمد وقتِ یاری
مرا بی خویشتن تا چند داری
...
مگسل نگارا پیوندِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1215
1. مگسل نگارا پیوندِ یاری
مگذار ما را تنها به زاری
...