هفت پیکر در خمسه نظامی گنجوی

1 چونکه روز دوشنبه آمد شاه چتر سرسبز برکشید به ماه

2 شد برافروخته چو سبز چراغ سبز در سبز چون فرشته باغ

3 رخت را سوی سبز گنبد برد دل به شادی و خرمی بسپرد

4 چون برین سبزه زمردوار باغ انجم فشاند برگ بهار

1 روزی از روزهای دیماهی چون شب تیر مه به کوتاهی

2 از دگر روز هفته آن به بود ناف هفته مگر سه‌شنبه بود

3 روز بهرام و رنگ بهرامی شاه با هردو کرده هم نامی

4 سرخ در سرخ زیوری بر ساخت صبحگه سوی سرخ گنبد تاخت

1 چارشنبه که از شکوفه مهر گشت پیروزه‌گون سواد سپهر

2 شاه را شد ز عالم افروزی جامه پیروزه‌گون ز پیروزی

3 شد به پیروزه گنبد از سر ناز روز کوتاه بود و قصه دراز

4 زلف شب چون نقاب مشکین بست شه ز نقابی نقیبان رست

1 روز پنجشنبه است روزی خوب وز سعادت به مشتری منسوب

2 چون دم صبح گفت نافه گشای عود را سوخت خاک صندل سای

3 بر نمودار خاک صندل فام صندلی کرد شاه جامه و جام

4 آمد از گنبد کبود برون شد به گنبد سرای صندل گون

1 روز آدینه کاین مقرنس بید خانه را کرد از آفتاب سپید

2 شاه با زیور سپید به ناز شد سوی گنبد سپید فراز

3 زهره بر برج پنجم اقلیمش پنج نوبت زنان به تسلیمش

4 تا نزد بر ختن طلایه زنگ شه ز شادی نکرد میدان تنگ

1 چون به تثلیث مشتری و زحل شاه انجم ز حوت شد به حمل

2 سبزه خضر وش جوانی یافت چشمهٔ آب زندگانی یافت

3 ناف هر چشمه رود نیلی شد هر سبیلی به سلسبیلی شد

4 مشک برگشت خاک عودی پوش نافه خر گشت باد نافه فروش

1 شه چو تنگ آمدی ز تنگی کار یک سواره برون شدی به شکار

2 صید کردی و شادمانه شدی چون شدی شاد سوی خانه شدی

3 چون شد آن روز غم عنان گیرش رغبت آمد به سوی نخجیرش

4 یک تنه سوی صید رفت برون تا ز دل هم به خون بشوید خون

1 اولین شخص گفت با بهرام کای شده دشمن تو دشمن کام

2 راست روشن به زخمهای درشت در شکنجه برادرم را کشت

3 وانچه بود از معاش و مرکب و چیز همه بستد حیات و حشمت نیز

4 هرکس از خوبی و جوانی او سوخت بر غبن زندگانی او