هفت پیکر در خمسه نظامی گنجوی

1 طالع تخت و پادشاهی او فرخ آمد ز نیک خواهی او

2 پیش از آن راصد ستاره‌شناس از پی بخت بود داشته پاس

3 اسدی بود کرده طالع تخت طالعی پایدار و ثابت و سخت

4 آفتابی در اوج خویش بلند در قران با عطاردش پیوند

1 شاه روزی شکار کرد پسند در بیابان پست و کوه بلند

2 اشقر گور سم به صحرا تاخت شور می‌کرد و گور می‌انداخت

3 مشتری را ز قوس باشد جای قوس او گشت مشتری پیمای

4 از سواران پره بسته به دشت رمه گور سوی شاه گذشت

1 شاه بهرام روزی از سر تخت برد سوی شکار صحرا رخت

2 پیشتر زانکه رفت و صید انداخت صید بین تا چگونه صیدش ساخت

3 چون بر آن ده گذشت کان سرهنگ داشت آن منظر بلند آهنگ

4 دید نزهتگهی گران پایه سبزه در سبزه سایه در سایه

1 چون برآمد ز ماه تا ماهی نام بهرام در شهنشاهی

2 دل قوی شد بزرگواران را زنده شد نام نامداران را

3 زرد گوشان به گوشه‌ها مردند سر به آب سیه فرو بردند

4 بود پیری بزرگ نرسی نام هم لقب با برادر بهرام

1 روزی از طالع مبارک بخت رفت بهرم‌گور بر سر تخت

2 هرکجا شاه و شهریاری بود تاج بخشی و تاجداری بود

3 همه در زیر تخت پایه شاه صف کشیدند چون ستاره و ماه

4 شه زبان برگشاد چون شمشیر گفت کای میر و مهتران دلیر

1 شه به ناز و نشاط شد مشغول کز ده و گیر گشته بود ملول

2 کار هریک چنانکه بود به ساخت پس به تدبیر کار خود پرداخت

3 به فراغت به کام دل بنشست دشمنان زیر پای و می در دست

4 یادش آمد حدیث آن استاد کان صفت کرده بود پیشین یاد

1 روزی از صبح فتح نورانی آسمان بر گشاده پیشانی

2 فرخ و روشن و جهان افروز خنک آن روز یاد باد آن روز

3 شه به خوبی چو روی دلبندان مجلسی ساخت با خردمندان

4 روز خانه نه روز بستان بود کاولین روزی از زمستان بود

1 چونکه بهرام شد نشاط پرست دیده در نقش هفت پیکر بست

2 روز شنبه ز دیر شماسی خیمه زد در سواد عباسی

3 سوی گنبد سرای غالیه فام پیش بانوی هند شد به سلام

4 تا شب آنجا نشاط و بازی کرد عود سازی و عطرسازی کرد

1 چو گریبان کوه و دامن دشت از ترازوی صبح پر زر گشت

2 روز یکشنبه آن چراغ جهان زیر زر شد چو آفتاب نهان

3 جام زر بر گرفت چون جمشید تاج زر برنهاد چون خورشید

4 بست چون زرد گل به رعنائی کهربا بر نگین صفرائی